Εξόρμηση παραμονές πρωτοχρονιάς.

Οι δέκα έγιναν τέσσερις. Λίγο ο καιρός, λίγο οι άβολες ημερομηνίες, λίγο απ όλα, το γκρουπ των φίλων ελαττώθηκε. Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως καταλήξαμε υπήρχε κατανόηση, εύκολη επικοινωνία και γρήγορες αποφάσεις. Το ανέβασμα ούτε που φάνηκε. Το Πάπιγκο είναι μόλις 50 χιλιόμετρα βόρεια από τα Ιωάννινα και το υψόμετρο μόνο 900 μέτρα. Ο καιρός, ιδανικός, αφού ο ήλιος και ο βαθύ μπλε ουρανός μας κάλυπταν από την αρχή μέχρι το τέλους του χειμερινού μας διαλείμματος. Τις προηγούμενες μέρες «δούλεψαν» καλά για μας, και χάρισαν τα απέραντο λευκό – χιόνι, τόσο, που όλα γύρω έμοιαζαν χριστουγεννιάτικο παραμύθι.
Ξεκινήσαμε την επόμενη για περίπατο. Ήταν μια διαδρομή από το μεγάλο στο μικρό Πάπιγκο με πολλές εκπλήξεις και με μια συνεχή βουή νερών που έπεφταν και γλιστρούσαν ανάμεσα στα βράχια. Μπήκαμε στον οικισμό περπατήσαμε στα σοκάκια και τα καλντερίμια φτάσαμε στο πιο ψηλό σημείο. «Μικρό Παπιγκο…1700» έγραφε η μικρή ξύλινη επιγραφή στο τοίχο. Πρόκειται για έναν από τους δεκάδες ξενώνες που βρίσκονται στο χωριό όπου πραγματικά μένεις έκπληκτος από την επιμελή φροντίδα της πέτρας του ξύλου της στέγης ακόμη κι από την κατασκευή και την ποιότητα των (για κάποιους μικρής σημασίας) υδροροών. Όσο για τη θέα όπου και να αγναντέψεις, είναι ένα έργο τέχνης.
Για την φροντίδα και το μεράκι αυτών των ανθρώπων που ΕΚΤΙΜΗΣΑΝ… τα παρακάτω λόγια περιγράφουν ακριβώς την εικόνα.
«Οι εργασίες της αποπεράτωσης της αναπαλαίωσης όσο και των καινούριων κτισμάτων έγιναν με σεβασμό, αγάπη και πολύ μεράκι και δεν άλλαξαν τίποτε από την αρχική και εκ πρώτης όψεως λιτή και αφαιρετική εικόνα του οικήματος. Συνολικά διήρκεσαν τρία χρόνια καθώς η αρχική κατασκευή στηρίζονταν σε ύλες όπως πέτρες, χώμα, αρμολόγι και τεράστιους κέδρινους κορμούς οι οποίες φυσικά χρησιμοποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν για την αποπεράτωση του υπόλοιπου συγκροτήματος από μαύρη πέτρα επίσης άλλων παλαιών οικημάτων της περιοχής, μια διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα και δύσκολη, εξασφαλίζοντας όμως το παλαιό αρχιτεκτονικό ύφος και την αυθεντικότητα τόσο στην εξωτερική μορφή όσο και σε κάποια στοιχεία εσωτερικών χώρων που διατηρήθηκαν ανέπαφα και μαγνητίζουν το βλέμμα σας από το πρώτο λεπτό, εξελίσσοντας το τοπίο του Ζαγορίου-εκτός από natural - σε προορισμό με Lifestyle χαρακτήρα- για exclusive διακοπές κυριολεκτικά μέσα στη φύση με υπεροχή στο design και eco-friendly αισθητική.»
Τα τελευταία είναι γραμμένα απ αυτούς που ζωντάνεψαν τα πέτρινα κτίρια και τα καναν ξενώνες στο πιο ψηλό σημείο του μικρού Πάπιγκου. Μπράβο.

Καλά Χριστούγεννα

Η σχεδιαστική προσπάθεια.

Μακάρι οι σχεδιαστές να είχαν να κάνουν μόνο με την γοητεία του αρχιτεκτονικού design χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις. Τότε τα αποτελέσματα θα ήταν μάλλον πιο ενδιαφέροντα και πρωτότυπα.
Πρόκειται για μόνιμη διώροφη κατοικία εντός σχεδίου στην περιφερειακή αραιοκατοικημένη επέκταση σε κοντινό μας δήμο. Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά και θέλει να φιλοξενεί μόνιμα η κατά περιόδους ένα συγγενικό ζευγάρι στο ισόγειο.
Εξ αρχής τέθηκαν απαιτήσεις όχι μόνο λειτουργίας, κατανομής, διαστάσεων χώρων αλλά και συγκεκριμένης αισθητικής μέσα και έξω του κτιρίου!! Βέβαια τις εύκολες λύσεις όλοι τις γνωρίζουμε. Εξ αρχής για παράδειγμα ξεδιαλύνεις και λες ότι μάλλον δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα βοηθήσουμε και υποδεικνύεις κάποιο άλλο γραφείο παραπέρα.
Στη προκειμένη περίπτωση πάντως για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν με σχέσεις άλλα και εικόνας σε ένα τόσο μικρό τόπο, είπαμε «all that jazz» που αν θυμάμαι είχε μεταφραστεί «Η παράσταση αρχίζει» (και οι δύο τίτλοι ταιριάζουν).
Κι η παράσταση άρχισε..
Και να οι επισκέψεις και να οι διορθώσεις και να οι 3D παρουσιάσεις, Χρόνος. Συγκρούσεις. Μια άκαρπη προσπάθεια συντονισμού ιδεών ιδιοκτητών και γραφείου που αναπάντεχα κάποια στιγμή γέννησε ένα κτίριο, που πάντως ήταν πολύ κοντά στις προαναφερόμενες προτιμήσεις αλλά αρκετά μακριά από άλλα πράγματα…
Στο προβληματισμό της επικείμενης έκδοσης οικοδομικής άδειας …ήλθε η αποσύνθεση.
Αφού όλο αυτό τελείωσε κι ησύχασαν τα πνεύματα κάτι δεν πήγαινε καλά. Μια αμηχανία.
Μια ακόμη συνάντηση. Σκέψεις για μετατροπές και μετασχηματισμούς. Η γοητεία του σχεδιασμού άρχισε. Σαν από μαγεία οι ελαφριές κατασκευές στις όψεις μετατράπηκαν σε επιβλητικούς όγκους που έβγαιναν κυριολεκτικά από τα σωθικά του κτιρίου οι βεράντες ζωντάνεψαν χορεύοντας γύρο από το άξονά τους και οι τοίχοι αποκολλήθηκαν από το επίπεδο των όψεων. Η πέργκολα μετασχηματίστηκε σε μπετό και και το…. χαρτόκουτο σε ζωντανό δημιούργημα… Άρεσε.

Πάνω αριστερά το τελικό μοντέλο
Κάτω δεξιά το μοντέλο που προέκυψε αρχικά.

Το πασχαλινό αυγό και οι γόνδολες!

Ένα πρωτοφανές φαινόμενο τάραξε τα ήσυχα νερά της λιμνοθάλασσας σήμερα το πρωί.
Το θέμα, όπως θα διαπιστώσετε, έχει καλυφθεί πλήρως εδώ , εδώ και εδώ κι ο μετασχηματισμός του τοπίου είναι εμφανής.
Μια μικρή αληθινή ιστορία μόνο:
Εκεί που περαστικός θαύμαζα το στοιχειό της φύσης στη δυτική παραλία, μια φωνή ακούστηκε απ το «υπερπέραν». Γυρίζω δεξιά, γυρίζω αριστερά, τίποτα. Ο δυνατός άνεμος βούιζε στα αυτιά . Ξοπίσω μια ηλικιωμένη γυναίκα μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της με καλούσε.
-Τι φωνάζεις; γρήγορα έμπα στο σπίτι θα σε πάρει ο αέρας και θα σε πνίξει το νερό.
-Έλα δω πάρε τούτο το αυγό και ρίξτω όσο πιο βαθιά μπορείς, φώναζε με όλη της την δύναμή και με το γεμάτο άγχος πρόσωπο της.
-Πως; είπα
-Δεν μ'ακους; πέτατο στη θάλασσα.
-Και τι είναι αυτό;
-Δε βλέπεις είναι του Πάσχα, και μάλιστα του 2006.
-Και λοιπόν;
-Δώσε μια δυνατά όσο μπορείς για να φύγει η θάλασσα…
Να φύγει η θάλασσα; αναρωτήθηκα. Το μυστήριο ήταν ότι μου το έλεγε σα να θελε να κάνω κάτι φυσικό όπως για παράδειγμα «βοήθα με να σηκωθώ». Το πίστευε τόσο πολύ που ούτε λίγο ούτε πολύ με

'κανε και μένα να το πιστέψω.
Κι έτσι έγινε.

Ki η θάλασσα έφυγε.

Κι όλα επανήλθαν!

Αναρωτιέμαι άν θα ήταν καλύτερα να μην έκανα αυτό που ήθελε. Κανείς δεν θα μάθει...

Οι Φώτο είναι από γωνιές του Αιτωλικού που έμοιαζαν σήμερα με τη Βενετία από την πλημμύρα που προκάλεσε η παλίρροια. Έλειπαν μόνο οι γόνδολες, που με τα ηλεκτρονικά εργαλεία καταφέραμε τελικά και τις φέραμε κι αυτές ...

没有评论

Ποτέ μην είσαι σίγουρος τι έχει στο μυαλό του ένας αρχιτέκτονας. Αυτά εδώ είναι μερικά από τα περίεργα κτίρια που υπάρχουν στο κόσμο. Πάντως η αλήθεια είναι ότι προκαλούν την προσοχή του περαστικού ή του επισκέπτη, δεν εισπράτουν όμως εύσημα από τους κριτικούς της τέχνης απεναντίας βρίσκονται στο στόχαστρό τους.

Για παράδειγμα προχθές βρέθηκα στο δρόμο Κορωπίου - Λαυρίου και ξαφνικά αντίκρισα το κτίριο της φωτογραφίας (επάνω). Πρόκειται για συγκρότημα γραφείων επώνυμης εταιρίας μαρμάρων. Μια μεταλική κατασκευή εσωτερικά, σχεδιασμένη στην λογική των μεγάλων μνημειακών κτιρίων - ανακτόρων της ανατολής, επενδεδυμένη εξολοκληρου από μάρμαρο…ما من تعليق ή 没有评论...

Για τους μη γλωσσομαθείς η μετάφραση των αραβικών και των κινέζικων είναι το "Ουδέν σχόλιον".
(Για μεγένθυση κάντε κλίκ στις εικόνες)

Για την απόφαση της Eξόδου..

Το κατοικίδιο
Ήταν σκοτάδι στάθηκα απέναντι σκέφτηκα.
Κάτι συνέβαινε το είδα.
Έβαλα την φωτογραφική μηχανή στο δάπεδο και τράβηξα αυτήν εδώ την φωτογραφία.. Ήθελα ..να σωθεί…Αυτή την εικόνα θα έβλεπαν τα μάτια ενός ανθρώπου άλλης κλιμακας, με συνολικό ύψος μέχρι 15 εκατοστά ! Την ίδια ίσως θα έβλεπαν και τα μάτια, ενός περαστικού κατοικίδιου!.. Το μνημείο φαντάζει έτσι μεγαλειώδες, αγέρωχο, επιβλητικό. Ακριβώς γι αυτό που προορίζεται.
Ο φωτισμός μαζί και η διογκωμένη βάση έδίναν ακόμη περισσότερο ένταση.
Τι συμβαίνει όμως στη πραγματικότητα μπροστά στα ανθρώπινα μάτια;
η αποφόρτιση
Η Φώτο των αποκαλυπτηρίων (πάνω δεξια) του μνημείου δηλώνει σαφώς το μικρό μέγεθός του, συγκρίνοντάς το με το ανθρώπινο σώμα δίπλα του. Εδώ φαίνεται - αμέσως - η αδυναμία. Το μνημείο αποφορτίζεται συναισθηματικά και το "βάρος" της ηρωικής απόφασης εξανεμίζεται.

το timing
Καλό θα ήταν η κατασκευές να μας δήλωναν τον χρόνο στον οποίο έγιναν . Η ιδέα της νεοκλασικής χροιάς μάλλον μπερδεύει χρονικά και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατασκευάστηκε πολύ παλιότερα από το σήμερα. Το βιδωτό γυάλινο προστατευτικό - αν και σύγχρονο,δεν είναι αρκετό ώστε να το αντιστρέψει. Για παράδειγμα ο σημερινός επισκέπτης, αλλά και του 2050 θα αιωρηθεί για την τοποθέτησή του μεταξύ του 1880 και του 1920 . Πάντως σε καμία περίπτωση δε τοποθετείται στο 2010.
...και η Βόλτα
Με μια βόλτα στο διαδύκτιο βλέπει κανείς τι συμβαίνει στο άλλο κόσμο και πώς εκείνοι αντιμετωπίζουν ανάλογες επεμβάσεις. Η μεγάλη Έξοδος καθώς φαίνεται δεν μας οδήγησε ακόμη στην ελευθερία που τόσο ποθούσαν εκείνοι. Κάτι ακόμη μας κρατάει...

Λέξεις κλειδιά: Kλίμακα. Συναίσθημα. Συμβολισμός. Timing.

Τριπλοί πεσσοί με επάλληλα τόξα

Ο ναός των Π. Ταξιαρχών στό Αιτωλικό ανήκει στον τύπο "σταυροειδή μετά τρούλου". Δεν είναι βέβαία μεσαιωνικό μνημείο για να έχει την ανάλογη βυζαντινή αξία όμως είναι ένα άριστο δείγμα ναού εξολοκλήρου από λαξευτή πέτρα, φτιαγμένου στις αρχές του 1900, που διακρίνεται το μεράκι και η επίμονη δουλειά των μαστόρων για το τελικό αποτέλεσμα. Είναι επιτακτική ανάγκη να κηρυχθεί το κτίσμα αυτό, μνημείο νεότερης ιστορίας, έτσι ώστε να έχει την μέριμνα και την προστασία από τους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου πολιτισμού.
Φτιαγμένος εσωτερικά με θόλους, στηριγμένος κεντρικά σε τέσσερις κολόνες - πεσσούς με ψηλές και ανοιχτές καμάρες του σταυρού, στη μέση τους υψώνεται ο τρούλος πάνω σε οκταγωνική βάση. Αυτός ο τύπος διακρίνεται για τη συμμετρία ,την αρμονική διάταξη, την ενότητα του εσωτερικού χώρου, αλλά και την εξαιρετική αντισεισμική συμπεριφορά.

Στο καμπαναριό - που πολύς λόγος πρόσφατα γίνεται, μετά την απόφαση για την κατεδάφιση του - μέχρι το τέταρτο επίπεδο επικρατεί η λαξευτή πέτρα. Από εκεί ορθώνονται τέσσερις τριπλοί πεσσοί που με επάλληλα τόξα υποβαστάζουν την οροφή του μικρού τρούλου και τις καμπάνες. Εκεί ο κατασκευαστής μετατρέπει το υλικό του από πέτρα σε συμπαγή τούβλο για να μειώσει αισθητά το βάρος και την καταπόνηση.
Σχετικά δημοσιεύματα εδώ κι εδώ

O Salvador και οι μηχανικοί της γέφυρας.

Κάποτε ο Salvador Dalli εφτιαξε ένα γυάλινο θόλο, μπήκε μέσα, βούτηξε τα πινέλα του στις μπογιές και άρχισε να ζωγραφίζει. Προφανώς ήθελε να «μετασχηματίσει» τον ουρανό σε σουρεαλιστικό πίνακα σαν εκείνους που έφτιαχνε στο εργαστήριο του στον καμβά…Έξυπνο πάντως.
Σαν τι να ήθελαν άραγε οι μηχανικοί να καταφέρουν όταν αγκίστρωσαν από τον ίδιο ουρανό, δεκάδες σύρματα για να κρεμάσουν γέφυρες!
Πάντως και στις δύο περιπτώσεις κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ουρανό...

Ο φωτισμός και τα απλά πράγματα.

Στα πρώτα μαθήματα φωτισμού διδάσκεσαι για τα θερμά και ψυχρά χρώματα που εκπέμπουν οι λάμπες του εμπορίου. Είναι εύκολο να τις αναγνωρίσει κανείς έστω και αν δεν έχει ειδικευτεί πάνω αυτό . Η διαφορά είναι μεγάλη.
Κάθε χώρος θα πρέπει να είναι σχεδιασμένος και φωτισμένος για τον σκοπό για τον οποίο γίνεται. Οι εκκλησίες για παράδειγμα θα πρέπει να εμπνέουν τον πιστό ο οποίος προφανώς προσέρχεται για την προσευχή του και έχει ανάγκη από ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση. Είναι αποδεδειγμένο ότι ο ψυχρός φωτισμός τα ψυχρά χρώματα λειτουργούν αντίστροφα. Οι βυζαντινοί αγιογράφοι χρησιμοποιούσαν κρόκους αυγού για να δώσουν εκείνη την κιτρινωπή (Θερμή) απόχρωση στις αγιογραφίες που εκπέμπει αγιοσύνη και θρησκευτικότητα. Η τεχνική χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας.
Οι λάμπες φθορισμού μπήκαν στην ζωή μας. Σήμερα είναι διαθέσιμες και σε μικρά μεγέθη. Εκείνες όμως που κυκλοφορούν περισσότερο αλλά προοθούνται και από τους πωλητές είναι εκείνες που εκπέμπουν ψυχρά χρώματα. Υπάρχουν και θερμής απόδοσης λάμπες φθορισμού αλλά δύσκολα διατείθονται στην αγορά .
Ξαφνικά την Κυριακή βρέθηκα σε μια "ψυχρολουσία" φωτός . Όλες οι λάμπες πυρακτώσεως θερμού χρώματος μπροστά από την ωραία πύλη είχαν αντικατασταθεί με νέας τεχνολογίας φθορισμού. Και να φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν από εκείνο το ζωντανό - απαλό φως του κεριού. Νεωτερισμός… Οικονομία…Κι η ομορφιά του ζεστού;
Δεν είναι projects για lighting designers…απλά πράγματα είναι, απλά πράγματα..

Finishing a project

Πρόκειται για μια μελέτη πάνω σε σχέδια του Νίκου. Οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών, οι καινούργιες ανάγκες που προκείπτουν, η πρόσβαση, ο προσανατολισμός, το μέγεθος του οικοπέδου και οι όροι δόμησης της περιοχής, είναι τα καινούργια δεδομένα για το νέο κτίριο.

Είναι μια μόνιμη κατοικία για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά.

Το οικόπεδο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού προς τη θάλασσα. Το υψόμετρο είναι σήμερα σε χαμηλότερη στάθμη ως προς το δρόμο γι αυτό το πρώτο επίπεδο (του ισόγειο) σχεδιάστηκε στο +1,5 μ. Το μεγιστο ύψος έφθασε έως τα + 9.οο και η βεράντα του ισογείου απέκτησε ύψος και πρόσθεσε μέγεθος και όγκο . Το κτίριο έχει θέα προς τη λιμνοθάλασσα, με εκμεταλλεύσιμες τις τρείς πλευρές του, την ανατολική, την δυτική και την βόρεια.

Στο σχεδιασμό λήφθηκε υπόψη το πέτρινο σπίτι της Β. Κατράκη που βρίσκεται παράπλευρα στο υπάρχον, υποχωρώντας την τοποθέτηση του νέου κτιρίου προ εσωτερικό του οικόπεδου έτσι ώστε να δώσει περισσότερη ελευθερία θέασης σε τυχόν μελλοντική αξιοποίηση της γειτονιάς αυτής.

Στο ισόγειο βρίσκεται ο χώρος εισόδου που φθάνεις εκεί αφού ανέβεις τα επιμήκοι σκαλοπάτια που ενώνουν του δύο μπροστινούς όγκους. Το χωλ οδηγεί - ανάλογα την κατεύθυνση- στο σαλόνι στο κλιμακοστάσιο στην κουζίνα και στο μικρό ξενώνα. Οι χώροι βρίσκονται περιμετρικά από ένα εσωτερικό αίθριο. Η αίσθηση του ανοιχτού κλειτού χώρου επικρατεί παντού και συμπληρώνεται με την βεράντα και τον κήπο. Οι όγκοι έχουν κεντρικό άξονα το κλιμακοστάσιο που οδηγεί στα τρία υπνοδωμάτια του ορόφου.
Ο συνδυασμός καθαρών χρωματισμένων επιφανειών και πέτρας θα είναι το κοινό χαρακτηριστικό στην υφή του κελύφους του νέου κτίσματος και των παλιών πέτρινων σπιτιών που υπάρχουν ακόμη .
Με το Νίκο τελειώσαμε μαζί. Είμαστε ακόμη σε στενή επαφή εκείνος στο Βορρά και εμείς στο Νότο, και προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτά που διδαχθήκαμε, αλλά κι αυτά που διδασκόμαστε κάθε μέρα. Ο Καθένας με το δικό του τρόπο. Η παραγωγή του έργου έχει πάντα καλή σχέση με εκείνους τους παλιούς καλούς δεσμούς.

Οι φώτο:
Δεξιά επάνω: το οικόπεδο όπως είναι σήμερα με τα δύο κτίρια της δεκαετίας του '60 που πρόκειται να κατεδαφιστούν.
Δεξια κάτω όπως ήταν πριν το 1960- κτίρια και θάλλασα δεν υπαρχουν πιά!!
Και στις δύο φωτο διακρίνεται δεξίά το χαμηλό πέτρινο κτίριο της Β. Κατράκη.

Νωρίς το Πρωί

Το φθινόπωρο είναι εδώ για τα καλά.
Πρωί πρωί η θερμοκρασία στους 15 βαθμούς «καθαρίζει» την ατμόσφαιρα από την εξάτμηση της λιμνοθάλασσας.

Η ορατότητα στο ζενίθ.
Καιρός για τακτοποίηση στα κτήματα.
Το κάψιμο τον αγριόχορτων κλέβει την παράσταση. Είναι παντού. Το θέαμα ιδεώδες και συνάμα μυστήριο. Παρόλο που είσαι κοντά στο πολιτισμό αισθάνεσαι έξω απ αυτόν. Λευκοί καπνοί παντού, καπνοί θυσιών… απομεινάρια πυρκαγιών… για κάποιον που αφήνει ελέυθερο το νού να ταξιδεύψει. Ησυχία παντού. Η μυρουδιά του καμένου. Ένα κινηματογραφικό σκηνικό πολέμου μετά από μια νίκη η ήττα που προκαλεί εμπνέει γαληνεύει. Το τοπίο μετασχηματίζεται…

Η φώτο: Κοιτωντας ανατολικά προς τον Αράκυνθο σήμερα στις 8 π.μ.

Το Αρχαιολογικό Συμπόσιο

Αλλάζει ο αρχαιολογικός Χάρτης της Αιτωλοακαρνανίας.

100 πόλείς 350 βυζαντινά μνημεία και 5 θέατρα αποκαλύφθηκαν στο Αρχαιολογικό συμπόσιο που έγινε στο Μεσολόγγι. Καθηγητές, εφορίες αρχαιοτήτων, ιστορικοί, αρχαιολόγοι παρουσίασαν τα νέα δεδομένα του Νομού . Αρχαιολογικά ευρήματα, τάφοι, κάστρα, πόλεις, δεξαμενές, υδραγωγεία, αρχαία καμίνια, βυζαντινά εκκλησάκια, αρχοντικά εξέπληξαν τους συμμετέχοντες οι οποίοι παρακολουθούσαν με δέος.
Αυτός ο πλούτος χαρακτηρίσθηκε ως « O αρχαιολογικός κοιμούμενος γίγαντας της Αιτωλοακαρνανίας».
Γίγαντας που είναι ικανός να αλλάξει την πορεία του Νομού.
Μείζον πρόβλημα η στέγαση των αρχαιοτήτων.
Ενωτικά μηνύματα για νέες πρωτοβουλίες από τον κύριο Π. Κοντό
Προβληματισμοί του κ. Νομάρχη για εξεύρεση πόρων.
Επάνδρωση από ειδικευμένο προσωπικό και αντικαταστάτες είναι οι ανάγκες τις νεοσύστατης ΛΣΤ εφορίας Αρχαιοτήτων και της 22ης εφορείας Βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Επιτακτική πλέον η ανάγκη για άμεση ανέγερση ενός μουσείου Μεσολόγγι και η χρήση των καπναποθηκών Παπαπέτρου στο Αγρίνιο , αντάξιων σημασίας των αρχαιολογικών χώρων της Αιτωλοακαρνανίας, που θα πληρούν τις μουσειολογικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα.
Παραδίδεται εντός 2009 το νέο Μουσείο του Θέρμου και η αρχαία Πλευρώνα στους επισκέπτες μετά από την ολοκλήρωση των εργασιών βρίσκονται σε εξέλιξη.
Στροφή στην πολιτιστική κληρονομιά την προστασία και την αξιοποίηση επισήμανε η κα Κ. Μπάδα.

Τουρλίδα..ένα σύμβολο καταρρέει

Μετά από τη υπ’ αριθ 5140498/26/5/2008 διαπιστωτική πράξη νομιμότητας των κτιριακών εγκαταστάσεων της Τουρλίδας που περιλαμβάνει το ισόγειο κτίσμα (περίπτερο) επιφάνειας 384 τμ και του εξωτερικούς στεγασμένους χωρίς γύρο από αυτόν 216,24 τ.μ., δόθηκε το πράσινο φως για την εκμετάλλευση του χώρου. Η κυριότητα της Τουρλίδας περιήλθε πλέον στον ΕΟΤ .
Πολλοί κατηγόρησαν τον Δήμο Μεσολογγιου για ολιγωρία και ανικανότητα που έχασε κάτι που του ανήκει.
Ο Ε.Ο.Τ . μέσου της εταιρίας τουριστικής ανάπτυξης Α.Ε. (Διοίκηση διαχείρισή και αξιοποίηση περιουσίας Ε.Ο.Τ.) προκηρύσσει τελικά την δημοπράτηση των 12.000 τ.μ. !!!!συμπεριλαμβανομένου και των κτιριακών εγκαταστάσεων. Η εξεύρεση του αναδόχου εστιάζεται σε ιδιώτες.
Η παράδοση των (κλειστών) προσφορών ορίζεται για τις 30 Σεπτέμβρη του 2008
Οι διαδικασίες αυτές ανήκουν σε ένα παρελθόν που έχει ευνοήσει μόνο επενδύσεις χαμηλής ποιότητας κατασκευών και επομένως παροχής υπηρεσιών. Επενδύσεις που δεν βοηθούν διόλου το κοινωνικό σύνολο την ανάπτυξη την οικονομία του τόπου.
Από την μια - η Τουρλίδα εντάσσεται σε χαρακτηρισμένη περιοχή ως «Εθνικό πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού ….» για την οποία ισχύουν συγκεκριμένες χρήσεις, μέτρα, όροι και περιορισμοί.
Η Διακήρυξη - από την άλλη - περιέχει πολλές ασάφειες και αντιθέσεις (πχ ενώ η οικοδομική κάλυψη είναι 2% στον χώρο, η υπάρχουσα κατασκευή των 384 έχει ήδη υπερκαλύψει το ποσοστό, μη δίνοντας την δυνατότητα στον επενδυτή να αναπτυχθεί. Επισημαίνει δε παρακάτω ότι οι κατασκευές που θα γίνουν δεν θα υπερβαίνουν τα 50 τ.μ. η κάθε μία! Οξύμωρο).
Προφανώς η διαδικασία εξελίσσεται εν τάχη στην λογική του «να δοθεί να τελειώνουμε».
Η Τουρλίδα άλλοτε νησίδα και το σημαντικότερο τουριστικό θέρετρο της Αιτωλοακαρνανίας αντιμετωπίζεται σαν ένα απλό κομμάτι γης που θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε. Ο Δήμος, οι φίλοι Μεσολογγίτες, οι Σύλλογοι να αντισταθούν. Να ζητήσουν εκπόνηση μελέτης με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό να κινήσουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων του πνεύματος των επιμελητηρίων, του πανεπιστημίου στη Πάτρα για την ανάδειξη – ανάπλαση – αξιοποίηση του χώρου, χώρος σύμβολο για την πρωτεύουσα του νομού. Αξίζει...

Έξω απ' τον πολιτισμό..

Οι γύφτοι είναι ένας λαός πρωτόγονος. Άγρια και ατίθασα παιδιά της φύσης, ζουν πάντοτε στην ύπαιθρο και στους δρόμους, έξω από την κοινωνία με τη συμβατικότητα της, έξω από τα υλικά της αγαθά : έξω απ΄ τον πολιτισμό!

Όπου πάμε θάβρουμε πατρίδες...
θά φωλιάσουμε στή Βενετία...
θά μας αγκαλιάζει η Φλωρεντία
τ’ άλπεια τά βουνά θά δροσκελίσουμε...
θά χυθούμε σά μαγιάπριλα του νου...

Παλαμάς (δωδεκάλογος του γύφτου)

Oι φώτο είναι από τις μέρες ..."εκείνες"... του Αυγούστου (2008) όπου η πόλη αλλάζει.. μετασχηματίζεται…και το κείμενο (1999) του Χαρίδημου της τότε Β' τάξης του Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης

Επενδύσεις στον Αχελώο - "CAPONSO"

Πρόκειται για ισόγεια οικοδομή με ημιυπόγειο.
Το οικόπεδο παρουσίαζε κλιση 15% και μικρό πρόσωπο προς τον κεντρικό δρόμο του οικισμού με περιορισμό μέγιστου ύψους 7.5 μ. .
Η κάτοψη οργανώνεται βαθμιδωτά κατά μήκος της μεγάλης διάστασης. Το ίδιο ακολουθεί και η διαμόρφωση του υπαίθρου χώρου μέχρι την δυτική όχθη του Αχελώου. Η θέα προς το ποτάμι ήταν εκείνο που καθοδήγησε σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού μέχρι την εύρεση της τελικής λύσης. Φέροντα στοιχεία, τοιχία αντιστηρίξεων, και εξωτερικά δάπεδα είναι κατασκευασμένα από πέτρα . Με αρχές σχεδιασμού την λειτουργικότητα την ένταξη στο περιβάλλον και την διαχρονικότητα κατασκευάστηκε το παραπάνω κτίριο για λογαριασμό μιας ιδιωτικής προσπάθειας με στόχο αναβάθμιση της ποιότητας αναψυχής στο χαρισματικό αυτό τόπο της Πενταλόφου του Δήμου Οινιάδων . Η επιφάνεια του κτηρίου είναι 220 τμ μέτρα που συμπληρώνεται με όγκους από εξωτερικές σκάλες, ράμπες και διάφορα μηχανολογικά στοιχεία. Το Κτίριο είναι επαγγελματικής χρήσης και περιέχει εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στο ημιυπόγειο ενώ ο κύριος χώρος ισογείου λειτουργεί σαν Café bar restaurant Το περιβάλλον, που είναι ενταγμένο ( Ο οικισμός της Πενταλόφου) - το μικρό χωριό εκτείνεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου με γραφικά μονοροφα και διώροφα σπίτια κατασκευασμένα κι εκείνα από το αιώνιο υλικό την πέτρα.
Αρχιτεκτονική Μελέτη
Ζαφείρης Καρβέλης Αρχιτέκτων
Στατική Μελέτη
Δημήτρης Θεοδοσίου Πολιτικός Μηχανικός
Επίβλεψη
Ζαφείρης Καρβέλης Αρχιτέκτων
Ιδιοκτήτης
Σωτήρης Καπώνης
Χρόνος Μελέτης
2006

Τοποθεσία
Πεντάλοφος Οινιάδων

Για τον Διαμαντή και τη Μαριάννα

2007

Στα μέσα του Νοέμβρη.. Aπόγευμα.
Πριν δυο τρείς μέρες το Θέατρο Τέχνης του Κουν είχε πρεμιέρα. Μπήκαμε σιγά - σιγά στο χώρο του θεάτρου. Η παράσταση είχε αρχίσει. Παραλίγο να βρεθούμε στη σκηνή χωρίς να το καταλάβουμε. Η αμεσότητα σε όλη της την «μεγαλοπρέπεια»! Μάλλον δε χρειάζεται τελικά και τόσο πολύ … Καθίσαμε μπροστά – μπροστά, εκεί, όπου δεν ξέρεις αν είσαι ηθοποιός η θεατής. Η σκηνή, με το εσωτερικό ενός επαρχιακού σπιτιού, σε μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας. Η σκηνοθεσία και διασκευή – της Μαριάννας –περιείχε πολύ νεύρο, ένταση, με πλήρη εκμετάλλεύση όλου του χώρου της σκηνής . Η μουσική με rock ήχους του 80 και τα video από την πρώην ΕΣΣΔ σε έβαζαν απευθείας στο κλίμα. Τρεις Αδελφές – Περεστρόικα εξελισσόταν στο πάλκο. Την ίδια στιγμή κάτι σα διαίσθηση μ έκανε να στρέψω την προσοχή μου στα πίσω καθίσματα. Εκείνη όρθια με τεντωμένο το σώμα, θύμιζε κινηματογραφικό προβολέα που ακτινοβολούσε από εκεί σ’ όλο το μήκος και το πλάτος της σκηνής. Σαν κάτι να μη πήγαινε καλά.. σα να θελε κάποια παρέμβαση ακόμη ..εκείνη την ώρα όπου όλα είχαν πάρει την πορεία τους και η παράσταση ξεδιπλωνόταν. Από την άλλη ο Διαμαντή ς στο ρόλο του Τούζενμπαχ θύμιζε ένα αφηνιασμένο αρσενικό σε ένα χώρο που δεν του έφτανε. Αν σχεδίαζε κανείς σε ένα χαρτί το διάγραμμα των κινήσεών του, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, μάλλον δεν θα έμενε ούτε ένα τετραγωνικό χιλιοστό ακάλυπτο από το μελάνι. (αυτό γι αυτούς που ξέρουν από γραφικές παραστάσεις). Το αποτέλεσμα βέβαια δικαίωσε τους δημιουργούς και τους συμμετέχοντες.

Ο Διαμαντής έχει τις ρίζες του εδώ στην λιμνοθάλασσα.
By the way

Από την παράσταση εκτός από τους προαναφερόμενους που η προσπάθεια τους φάνηκε από νωρίς και αξίζουν πολλά, ψηφίζω Μάσα (Γωγώ Μπρέμπου) και Νατάσσα (Μιλάνα Γιουσούποβα) και μαζί μ αυτές τον Ντράμερ (;) που έδωσε πολλά subsοunds (χρειαζόταν) και ρυθμό στο χώρο.

Τα Ήθη τα Έθιμα και η ..Γάτα

Για τις γιορτές του Αυγούστου..
100 και πλέον χρόνια μετά.
Οι νέοι ξεπέρασαν σε συμμετοχή τους μεγαλύτερους τόσο σαν μέλη στις παρέες όσο και σαν αυτοτελείς ομάδες πανηγυριστών.
Τα ντόπια αλογα στην παρέλαση αντικαταστάθηκαν από Ισπανικά Γερμανικα κι Ολανδίκα. Ψηλότερα ομορφότερα και πιο επιδέξια.
Οι ποιότητα αυτή φέρνει δυό ακόμη εκδηλώσεις. Την επίδειξη (με μεγάλη απήχηση) και το παζάρι αλόγων.
Οι παρέες των πανηγυριστών έγιναν περισσότερες.Ξέφυγαν από τον περιορισμό της κεντρικής πλατείας κι απλώθηκαν σε άλλους δρόμους και πλατείες.
Τα πυροτεχνήματα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο !!!
350% αύξηση στα φιλοδωρήματα, παραγγελίες και «γεμάτα» αφού το εκατοστάρικο αντικαταστήθηκε απ το δολάριο!
Ο ζουρνάς και το νταούλι ακούγεται ακόμη από τους μελαψούς γητευτές αλλά με πουκάμισο «αρμάνι» και Μερσεντές.
Ο κόσμος σε σύγκριση με παλιότερα μάλλον χορεύει λιγότερο.
Η περιοχή στο μοναστήρι (αγιαγάθη) "αναβαθμίζεται" με πολλά αισθητικά και κατασκευαστικά προβλήματα. Οι καινούργιες κατασκευές κατάφεραν βέβαια να εξυπηρετήσουν τις διάφορες ανάγκες των επισκεπτών και των συμμετεχόντων στην γιορτή, διαμορφώνουν όμως σιγά σιγά ένα καινούργιο (επιθυμητό?) σκηνικό.

Και η γάτα συμμετέχει ακόμη, όπως πάντα έτοιμη να πάρει μερίδιο της απ το μεγάλο φαγοπότι.

Ευχή: Οι συνεχιστές με προσοχή κι αυτοσυγκράτηση να θυμούνται τα γνήσια ελληνικά τραγούδια που τραγουδιόνται , τους γνήσιους χορούς που χορεύονται, να χαίρονται τα αυθεντικά αντικείμενα κι τις φορεσιές από την επανάσταση, την ελληνική σημαία που ηγείται, και να τιμούν αυτούς… αυτούς που έφυγαν.

Σημείωση. η Γάτα ήταν όλη την διάρκεια του τριημέρου, ανελλιπώς, δίπλα στο τραπέζι που καθόμασταν. Σκαρφάλωνε στο δένδρο έπαιζε με τα κλαριά, κρεμόταν σαν πίθηκος και κατέβαινε ..και ξανά απ’ την αρχή..