Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Εξόρμηση παραμονές πρωτοχρονιάς.

Οι δέκα έγιναν τέσσερις. Λίγο ο καιρός, λίγο οι άβολες ημερομηνίες, λίγο απ όλα, το γκρουπ των φίλων ελαττώθηκε. Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως καταλήξαμε υπήρχε κατανόηση, εύκολη επικοινωνία και γρήγορες αποφάσεις. Το ανέβασμα ούτε που φάνηκε. Το Πάπιγκο είναι μόλις 50 χιλιόμετρα βόρεια από τα Ιωάννινα και το υψόμετρο μόνο 900 μέτρα. Ο καιρός, ιδανικός, αφού ο ήλιος και ο βαθύ μπλε ουρανός μας κάλυπταν από την αρχή μέχρι το τέλους του χειμερινού μας διαλείμματος. Τις προηγούμενες μέρες «δούλεψαν» καλά για μας, και χάρισαν τα απέραντο λευκό – χιόνι, τόσο, που όλα γύρω έμοιαζαν χριστουγεννιάτικο παραμύθι.
Ξεκινήσαμε την επόμενη για περίπατο. Ήταν μια διαδρομή από το μεγάλο στο μικρό Πάπιγκο με πολλές εκπλήξεις και με μια συνεχή βουή νερών που έπεφταν και γλιστρούσαν ανάμεσα στα βράχια. Μπήκαμε στον οικισμό περπατήσαμε στα σοκάκια και τα καλντερίμια φτάσαμε στο πιο ψηλό σημείο. «Μικρό Παπιγκο…1700» έγραφε η μικρή ξύλινη επιγραφή στο τοίχο. Πρόκειται για έναν από τους δεκάδες ξενώνες που βρίσκονται στο χωριό όπου πραγματικά μένεις έκπληκτος από την επιμελή φροντίδα της πέτρας του ξύλου της στέγης ακόμη κι από την κατασκευή και την ποιότητα των (για κάποιους μικρής σημασίας) υδροροών. Όσο για τη θέα όπου και να αγναντέψεις, είναι ένα έργο τέχνης.
Για την φροντίδα και το μεράκι αυτών των ανθρώπων που ΕΚΤΙΜΗΣΑΝ… τα παρακάτω λόγια περιγράφουν ακριβώς την εικόνα.
«Οι εργασίες της αποπεράτωσης της αναπαλαίωσης όσο και των καινούριων κτισμάτων έγιναν με σεβασμό, αγάπη και πολύ μεράκι και δεν άλλαξαν τίποτε από την αρχική και εκ πρώτης όψεως λιτή και αφαιρετική εικόνα του οικήματος. Συνολικά διήρκεσαν τρία χρόνια καθώς η αρχική κατασκευή στηρίζονταν σε ύλες όπως πέτρες, χώμα, αρμολόγι και τεράστιους κέδρινους κορμούς οι οποίες φυσικά χρησιμοποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν για την αποπεράτωση του υπόλοιπου συγκροτήματος από μαύρη πέτρα επίσης άλλων παλαιών οικημάτων της περιοχής, μια διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα και δύσκολη, εξασφαλίζοντας όμως το παλαιό αρχιτεκτονικό ύφος και την αυθεντικότητα τόσο στην εξωτερική μορφή όσο και σε κάποια στοιχεία εσωτερικών χώρων που διατηρήθηκαν ανέπαφα και μαγνητίζουν το βλέμμα σας από το πρώτο λεπτό, εξελίσσοντας το τοπίο του Ζαγορίου-εκτός από natural - σε προορισμό με Lifestyle χαρακτήρα- για exclusive διακοπές κυριολεκτικά μέσα στη φύση με υπεροχή στο design και eco-friendly αισθητική.»
Τα τελευταία είναι γραμμένα απ αυτούς που ζωντάνεψαν τα πέτρινα κτίρια και τα καναν ξενώνες στο πιο ψηλό σημείο του μικρού Πάπιγκου. Μπράβο.