Το πρώτο χαρακτικό.

Αφού τελείωσε η ξενάγηση, πήγαμε στο εργαστήρι. Εκεί στέκονταν παιδιά - πολλά παιδιά γύρω από ενα πάγκο με εργαλεία. Το τραπέζι για την σχεδίαση ήταν πιο πέρα και μας περίμενε. Η παρουσία της Μαριάννας Κατράκη και των παιδιών έφτιαχνε μιαν ατμόσφαιρα αγνή, αυθεντική, γνήσια. Μας προέτρεψαν να σχεδιάσουμε. Μας δώσανε το ριζόχαρτο.

Μια δύο τρεις γραμμές έγινε το σκίτσο.

Το αντέστρεψα και με την βοήθεια του καρμπόν πάτησα το σχήμα δυνατά πάνω σε ένα κομμάτι λινόλαιο. Το λινόλαιο ( linoleum) χρησιμοποιείται συχνά στη χαρακτική. Είναι επίπεδο και χαράσσεται εύκολα.
Τώρα φαινόταν το αρνητικό του. Με το κοπίδι του καλλιτέχνη αφαιρέθηκαν οι γραμμές κι ότι άλλο δεν έπρεπε να τυπωθεί. Όπως ακριβώς σε μια σφραγίδα. Πέρασε γρήγορα η ώρα. Η μακέτα ήταν έτοιμη.
Από εδώ και στο εξής ανέλαβαν οι ειδήμονες. Με την υπομονή δασκάλας στα παιδιά της, η χαράκτρια του εργαστηρίου έδειχνε και περιέγραφε την διαδικασία. Η μελάνη στρώθηκε στην επιφάνεια με την βοήθεια ενός σκληρού ρολού τέτοιου που συναντάς μόνο στα παλιά τυπογραφεία.

Κυλούσε αργά και σταθερά, οριζόντια και κάθετα μέχρι να καλύψει ομοιόμορφα την επιφάνεια. Κι από κει στο κύλινδρο - ένα βαρύ εργαλείο που θύμιζε χειροκίνητο βαρούλκο. Προσεκτικά τοποθετήθηκε στο σημείο όπου θα περνούσε η σιδερένια ρόδα. Επάνω στο μελανωμένο λινόλαιο απλώθηκε προσεκτικά το χαρτί.

Την πίεση της εκτύπωσης την αισθάνεσαι στους βραχίονες του κυλίνδρου. Είναι μια "προσπάθεια γέννησης". Κι όταν όλο πέρασε σιγά σιγά από κάτω,

με την αγωνία του αποτελέσματος, αποκολλήθηκε το χαρτί από τη μελάνι. Μια μικρή ευτυχία φάνηκε να φτερουγίζει σ όλους που παρακολουθούσαν την διαδικασία. Ήταν το πρώτο χαρακτικό!