Αυτές τις μέρες το Κατράκειο έχει την τιμητική του. 
Η Στεφανία φοιτήτρια της σχολής καλών τεχνών της Θεσσαλονίκης μας υποδέχθηκε με χαμόγελο. Αφού εξήγησε τις τρεις βασικές τεχνικές της χαρακτικής ,την λιθογραφία, την ξυλογραφία, και την χαλκογραφία, μας παρουσίασε τα έργα ένα προς ένα! Ήταν όλα
φτιαγμένα από εκείνα τα ανήσυχα αγόρια και κορίτσια που έφηγαν απο το σχολείο για να σπουδάσουν τέχνη. Οι εναλλαγές των χρωμάτων, αλλά και του μαύρου με το λευκό στο χώρο του μουσείου, έμοιαζε με πλούσια ενορχηστρωμένη μουσική του Frank zapa, με πολύ πολύ «rock» και αρκετη δόση «τζαζ». Τι άλλο έργο θα μπορούσε άλλωστε στραγγίξει αφού προέρχεται από την έδρα του Ξενή Σαχίνη γνωστού στο χώρο της χαρακτικής γιο του Νίκου του «νεφτελιδικού λαδιού’ που μαζί με την Μανωλεδάκη και τον Λαζόγκα «παίδευαν» την δεκαετία του ‘80 τους φοιτητές 
της αρχιτεκτονικής στα Εικαστικά;
Και η διαδρομή ανάμεσα στα γιγάντιους τοίχους του Μουσείου συνεχίστηκε. Είδαμε κι άλλες τεχνικές όπως τα αποτελέσματα του υπολογιστή και τις δυνατότητες του Photoshop , μικτές τεχνικές, κι άλλες, κι άλλες. Τα περισσότερα θέματα ήταν ελεύθερα κι έδιναν την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας έκφρασης χωρίς
ταμπού και δεσμεύσεις, χωρίς όρια. Άλλοτε μετέδιδαν την χαρά κι άλλοτε την λύπη άλλοτε μίσος κι άλλοτε την αγάπη άλλοτε την ειλικρίνεια κι άλλοτε την ειρωνεία.
Μπορούσες εύκολα να διακρίνεις το ταλέντο την ευχέρεια στην σχεδίαση το έμπειρο παιχνίδι των χρωμάτων την ερμηνεία του φωτός και της σκιάς αλλά και της γνώσης της τεχνικής παραγωγής.
Εντυπωσιακή η αναλυτικότατη περιγραφή των έργων από την Στεφανία Μητράκη.
Η Στεφανία φοιτήτρια της σχολής καλών τεχνών της Θεσσαλονίκης μας υποδέχθηκε με χαμόγελο. Αφού εξήγησε τις τρεις βασικές τεχνικές της χαρακτικής ,την λιθογραφία, την ξυλογραφία, και την χαλκογραφία, μας παρουσίασε τα έργα ένα προς ένα! Ήταν όλα
φτιαγμένα από εκείνα τα ανήσυχα αγόρια και κορίτσια που έφηγαν απο το σχολείο για να σπουδάσουν τέχνη. Οι εναλλαγές των χρωμάτων, αλλά και του μαύρου με το λευκό στο χώρο του μουσείου, έμοιαζε με πλούσια ενορχηστρωμένη μουσική του Frank zapa, με πολύ πολύ «rock» και αρκετη δόση «τζαζ». Τι άλλο έργο θα μπορούσε άλλωστε στραγγίξει αφού προέρχεται από την έδρα του Ξενή Σαχίνη γνωστού στο χώρο της χαρακτικής γιο του Νίκου του «νεφτελιδικού λαδιού’ που μαζί με την Μανωλεδάκη και τον Λαζόγκα «παίδευαν» την δεκαετία του ‘80 τους φοιτητές 
της αρχιτεκτονικής στα Εικαστικά;Και η διαδρομή ανάμεσα στα γιγάντιους τοίχους του Μουσείου συνεχίστηκε. Είδαμε κι άλλες τεχνικές όπως τα αποτελέσματα του υπολογιστή και τις δυνατότητες του Photoshop , μικτές τεχνικές, κι άλλες, κι άλλες. Τα περισσότερα θέματα ήταν ελεύθερα κι έδιναν την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας έκφρασης χωρίς
ταμπού και δεσμεύσεις, χωρίς όρια. Άλλοτε μετέδιδαν την χαρά κι άλλοτε την λύπη άλλοτε μίσος κι άλλοτε την αγάπη άλλοτε την ειλικρίνεια κι άλλοτε την ειρωνεία.Μπορούσες εύκολα να διακρίνεις το ταλέντο την ευχέρεια στην σχεδίαση το έμπειρο παιχνίδι των χρωμάτων την ερμηνεία του φωτός και της σκιάς αλλά και της γνώσης της τεχνικής παραγωγής.
Εντυπωσιακή η αναλυτικότατη περιγραφή των έργων από την Στεφανία Μητράκη.
Ήταν πραγματική εμπειρία.
Η έκθεση γίνεται στο Μουσείο Κατράκη στο Αιτωλικό και θα είναί μέχρι τις 28 Ιουνίου.
Τρίτη έως Πέμπτη και Κυριακή 10:00-2:00 μμ .
Παρασκευή και Σαββάτο 10:00-2:00 μμ και 4:00-9:00 μμ όπου λειτουργεί και το εργαστήρι.
