Φέτος η καθιερωμένη γιορτή των «γεφυριών» δεν έγινε όπως συνηθιζόταν στην παλιά κάβα του Μύρκα αλλά σε ένα άλλο , εξίσου αξιολογο πέτρινο κτίριο του κεντρικού δρόμού του νησιού. Ήταν Σάββατο γύρω στις δέκα όταν πλημμύρισε από κόσμο. Όλοι οι καλοί φίλοι 
συγκεντρώθηκαν εκεί, να απολαύσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του εκδότη. Πάντως η ατμόσφαιρα της συνάθροισης εκπέμπει κάθε χρόνο θετικά, απαλλαγμένη από κάθε λογής εφέ κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Πλούσια τα εδέσματα στο κέντρο του χώρου με πεντανόστιμα γλυκίσματα από 
επώνυμες του τόπου. Τα παλιά πέτρινα κτίρια λοιπόν συνεχώς κερδίζουν έδαφος, ιδανικά για κάθε λογής χρήση. Εκθέσεις εκδηλώσεις και πάρτι, έχουνακριβώς αυτό που χρειάζεται. Ζεστασιά, οικειότητα, χαρακτήρα κι ατμόσφαιρα Και αργότερα, και λιγο παραπέρα, σε ένα άλλο σημείο της πόλης, το ζεϊμπέκικο. Η προσωποποίηση της καλής διάθεσης από το κυρ-Σπύρο, τον Σακή και τον Αποστόλη . Δεν απευθύνθηκαν 
στους άλλους χορεύοντας το. Δεν επικοινωνούσαν με το περιβάλλον. Χόρευαν μόνο για τον εαυτό τους, σα νάταν αυτοί το κέντρο του κόσμου. Και το βράδυ κύλησε. Στο μεταξύ ένας Πατέρας με τους δυο του γιούς δούλευαν ασταμάτητα απ το πρωί ως το βράδυ. Ήλθαν απ την «μακρινή» πρωτεύουσα για να συμβάλουν κι αυτοί όπως κι 
άλλοι στην αναστύλωση ενός άλλου παλιού πέτρινου. Από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ, δώδεκα συνεχόμενες ώρες, με τα εργαλεία στα χέρια χόρευαν κι αυτοί στο δικό τους χορό. Αμίλητοι απόλυτα συγκεντρωμένοι συντονίζονταν θαυμάσια και κάθε λίγο έδιναν και μια καινούργια μορφή στο χώρο. 
Ο σκοπός ήταν μόνο η δουλειά και τίποτε άλλο. Ούτε ένα μικρό «ξεροκόμματο» από το τριήμερο των αποκριών. Το πρωί της καθαρής δευτέρας σαν να βγήκαν απ την κρυψώνα τους όλοι οι αετοί, εκεί στη θάλασσα, παρέα το άγαλμα του Φραγκίσκου Άστιγκα. Πιασμένοι από τα χέρια μικρών παιδιών, που είχαν τον απόλυτο έλεγχο, λικνίζονταν στο ουρανό προμηνύοντας ότι κάτι «καλό» θα συμβεί σ’ αυτό τον τόπο...
συγκεντρώθηκαν εκεί, να απολαύσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του εκδότη. Πάντως η ατμόσφαιρα της συνάθροισης εκπέμπει κάθε χρόνο θετικά, απαλλαγμένη από κάθε λογής εφέ κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Πλούσια τα εδέσματα στο κέντρο του χώρου με πεντανόστιμα γλυκίσματα από 
επώνυμες του τόπου. Τα παλιά πέτρινα κτίρια λοιπόν συνεχώς κερδίζουν έδαφος, ιδανικά για κάθε λογής χρήση. Εκθέσεις εκδηλώσεις και πάρτι, έχουνακριβώς αυτό που χρειάζεται. Ζεστασιά, οικειότητα, χαρακτήρα κι ατμόσφαιρα Και αργότερα, και λιγο παραπέρα, σε ένα άλλο σημείο της πόλης, το ζεϊμπέκικο. Η προσωποποίηση της καλής διάθεσης από το κυρ-Σπύρο, τον Σακή και τον Αποστόλη . Δεν απευθύνθηκαν 
στους άλλους χορεύοντας το. Δεν επικοινωνούσαν με το περιβάλλον. Χόρευαν μόνο για τον εαυτό τους, σα νάταν αυτοί το κέντρο του κόσμου. Και το βράδυ κύλησε. Στο μεταξύ ένας Πατέρας με τους δυο του γιούς δούλευαν ασταμάτητα απ το πρωί ως το βράδυ. Ήλθαν απ την «μακρινή» πρωτεύουσα για να συμβάλουν κι αυτοί όπως κι 
άλλοι στην αναστύλωση ενός άλλου παλιού πέτρινου. Από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ, δώδεκα συνεχόμενες ώρες, με τα εργαλεία στα χέρια χόρευαν κι αυτοί στο δικό τους χορό. Αμίλητοι απόλυτα συγκεντρωμένοι συντονίζονταν θαυμάσια και κάθε λίγο έδιναν και μια καινούργια μορφή στο χώρο. 
Ο σκοπός ήταν μόνο η δουλειά και τίποτε άλλο. Ούτε ένα μικρό «ξεροκόμματο» από το τριήμερο των αποκριών. Το πρωί της καθαρής δευτέρας σαν να βγήκαν απ την κρυψώνα τους όλοι οι αετοί, εκεί στη θάλασσα, παρέα το άγαλμα του Φραγκίσκου Άστιγκα. Πιασμένοι από τα χέρια μικρών παιδιών, που είχαν τον απόλυτο έλεγχο, λικνίζονταν στο ουρανό προμηνύοντας ότι κάτι «καλό» θα συμβεί σ’ αυτό τον τόπο...
