Η Θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου διάλεξε αυτή τη φορά να παρουσιάσει την παράσταση - ποίημα του Νεκρού Αδελφού στη σκηνή του Πολιτιστικού Κέντρου της Ευανθίας Καρβέλη . Ο χώρος βέβαια δεν
βοηθάει στην όλη προσπάθεια, ωστόσο οι εντυπώσεις από την πρόβα generale ήταν εξαιρετικές και γεμίζουν ελπίδα για το μέλλον των θεατρικών πεπραγμένων στο νησί.
Έτσι αποδεικνύεται ότι μπορούμε περισσότερα και καλύτερα εδώ που ζούμε.
«Έλα, Αρετή, στο σπίτι μας, κι ας είσαι όπως και αν είσαι».
Τι να πεί κανείς για το έργο αυτό ..
Ένα πραγματικά στιχουργικό κομψοτέχνημα σε αντιδιαστολή με τον κόσμο
της πραγματικότητας και της φυσικής τάξης. Απλό καθώς παραλείπονται αρκετές λεπτομέρειες, μα δυνατό, αγγίζει τη φαντασία και το συναίσθημα και του πιό απαιτητικού. Αυτό το ”μυριανάθεμα” της μάνας … πω πω! βαρύ στην καρδιά σα να μας ακολουθεί παντού.
"Από το μυριανάθεμα και τη βαριά κατάρα,
η γης αναταράχτηκε κι ο Κωσταντής εβγήκε. "
Τελικά ναι, υπάρχει αυτή η Ελλάδα.. η παράδοση, οι θρύλοι το μεταφυσικό.
Είναι μια σοβαρή προσπάθεια από το Πολιτιστικό Σύλλογο Αιτωλικού που θα αλλάξει το σκηνικό στα θεατρικά δρώμενα του τόπου. Συναρπάζουν τα χορευτικά της μάνας και της κόρης στον αποχαιρετισμό τους και του 
νεκρού αδελφού όταν βγαίνει απ το μνήμα. Εξαιρετικά τα κοστούμια και η συμβολή του Γ. Κομζιά στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Κότσαρης επιμένει στο αέρινα 
και πετυχημένα back round (σκηνικά) ενώ η αίθουσα δυστυχώς παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις υποδομής για 
θεατρικές παραστάσεις. Ο Χ. Λάτσινος ο οποίος έχει αναλάβει την σκηνοθεσία, αποδεικνύεται τελικά αποτελεσματικός ιδιαίτερα όταν «φωνάζει»! Ο ήχος και οι εικόνες που προβάλλονται θα θελαν λίγο περισσότερο επιμέλεια για να υποβοηθήσουν την παράσταση. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του αφηγητή της αφηγήτριας και του Κωνσταντή.
βοηθάει στην όλη προσπάθεια, ωστόσο οι εντυπώσεις από την πρόβα generale ήταν εξαιρετικές και γεμίζουν ελπίδα για το μέλλον των θεατρικών πεπραγμένων στο νησί.Έτσι αποδεικνύεται ότι μπορούμε περισσότερα και καλύτερα εδώ που ζούμε.
«Έλα, Αρετή, στο σπίτι μας, κι ας είσαι όπως και αν είσαι».
Τι να πεί κανείς για το έργο αυτό ..
Ένα πραγματικά στιχουργικό κομψοτέχνημα σε αντιδιαστολή με τον κόσμο
της πραγματικότητας και της φυσικής τάξης. Απλό καθώς παραλείπονται αρκετές λεπτομέρειες, μα δυνατό, αγγίζει τη φαντασία και το συναίσθημα και του πιό απαιτητικού. Αυτό το ”μυριανάθεμα” της μάνας … πω πω! βαρύ στην καρδιά σα να μας ακολουθεί παντού."Από το μυριανάθεμα και τη βαριά κατάρα,
η γης αναταράχτηκε κι ο Κωσταντής εβγήκε. "
Τελικά ναι, υπάρχει αυτή η Ελλάδα.. η παράδοση, οι θρύλοι το μεταφυσικό.
Είναι μια σοβαρή προσπάθεια από το Πολιτιστικό Σύλλογο Αιτωλικού που θα αλλάξει το σκηνικό στα θεατρικά δρώμενα του τόπου. Συναρπάζουν τα χορευτικά της μάνας και της κόρης στον αποχαιρετισμό τους και του 
νεκρού αδελφού όταν βγαίνει απ το μνήμα. Εξαιρετικά τα κοστούμια και η συμβολή του Γ. Κομζιά στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Κότσαρης επιμένει στο αέρινα και πετυχημένα back round (σκηνικά) ενώ η αίθουσα δυστυχώς παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις υποδομής για 
θεατρικές παραστάσεις. Ο Χ. Λάτσινος ο οποίος έχει αναλάβει την σκηνοθεσία, αποδεικνύεται τελικά αποτελεσματικός ιδιαίτερα όταν «φωνάζει»! Ο ήχος και οι εικόνες που προβάλλονται θα θελαν λίγο περισσότερο επιμέλεια για να υποβοηθήσουν την παράσταση. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του αφηγητή της αφηγήτριας και του Κωνσταντή.
περισσότερα εδώ
