Τουλάχιστον υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που λατρέυουν την ποιότητα. Ο ήχος είναι αυτός που ικανοποιεί την αίσθηση της ακοής, όπως το περιβάλλον γύρο μας της αίσθηση της όρασης. Το να μπορούμε να κρίνουμε αν αυτό που ακούμε η βλέπουμε είναι κακό, μέτριο, καλό, καλύτερο, άριστο θα πρέπει, ασφαλώς να έχουμε μέτρο σύγκρισης. Είναι όπως η γευσιγνωσία που αφορά την γεύση του κρασιού η του καλού φαγητού. Για παράδειγμα αποθεώνεις το αγιορείτικο ροζέ μέχρις ότου δοκιμάσεις ένα μέτριο γαλλικό. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Η παραμικρή αλλαγή στην ποικιλία η στο τρόπο παρασκευής φτιάχνει άλλο αποτέλεσμα. Ένα διαφορετικής κατασκευής καλώδιο στις συνδέσεις των στερεοφωνικών κι ο ήχος άλλαξε.(Βέβαια από κάποιο σημείο και μετά οι αλλαγές αυτές δίνουν καποιες διαφορές της τάξης του micro ή λιγότερο, αλλά υπάρχει πάντα συνέχεια). Ένα άλλο δομικό υλικό στην κατασκευή ανατρέπει το αισθητικό αποτέλεσμα. Εδώ επισέρχεται ο ειδικός (essential) τον οποίο θα πρέπει να εμπιστευθούμε ώστε να μην υποπέσουμε σε ατοπήματα τα οποία πάντα στοιχίζουν.Στην Φώτο είναι το studio - σαλόνι! του Γιάννη Δημάκη (γνωστού χαιφιντελίστα) με ντόπιες ρίζες . Κι εκείνος βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση του καλύτερου, αλλάζοντας κάθε φορά «συνταγές» και «δομικά υλικά» στην σύνθεσή του.
