Το ιστορικό βάθος σχετικά μικρό. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 50.
Η συσχέτιση των αρχιτεκτονικών στοιχείων η πολυπλοκότητα..θύμηζε νησία του Αιγαίου Το παλιο Αιτωλικο μας αποκαλύπτει τα μυστικά της κτιριακής του δομής. Ξυλινες σκάλες οδηγούσαν σε χαγιάτια παιχνιδίζοντας με το πλάτος και το μήκος τους. Σχεδόν πάντα υπήρχαν τρία τέσσερα πέτρινα πλατύσκαλα για προστασία από τη θάλασσα. Δίπλα η βάρκα έτοιμη περίμενε. Μια φανερά δυναμική και όχι στατική σχέση των όγκων και των στοιχείων αφού η σκια αλλάζει συνέχεια με την θέση του ηλιου, με το χρόνο.
Οι Πόρτες ξύλινες ταμπλαδωτές η φτιαγμένες από σανίδες που τοποθετούνται η μια δίπλα στην άλλη και ενώνονται με οριζόντιες τραβέρσες συπλήρωναν την σύνθεση. Σύνθεση που θύμηζε περισότερο σκηνικό θεάτρου παρά κτίριο κατοικίας.
Η λαϊκή αρχιτεκτονική -αυτή εδώ η αρχιτεκτονική -έδειξε τον τρόπο και δρόμο για σύγχρονα αριστουργήματα. Εμπνέει ακόμα…
Στη φώτο μια κατοικία που δεν σώζεται πια. Βρισκόταν στην νότια πλευρά του νησιού. (από το αρχείο των Γεφυριών)
