Είμαι λάτρης της λιμνοθάλασσας ίσως επειδή κατάγομαι από δώ . Αν ήμουν για παράδειγμα από την Πρέβεζα θα ήμουν λάτρης του Αμβρακικού κι ας πεθαίνουν τα ψάρια κατά χιλιάδες καμιά φορά! Άλλοι αγαπάνε την λίμνη των Ιωαννίνων που άμα κάνεις το λάθος και πέσεις μέσα θα βγεις καταπράσινος από το πλαγκτόν.
Έτσι μια δυο φορές τη βδομάδα συνηθίζω να βουτάω το απόγευμα στα ήσυχα νερά της, εκεί κάπου στην βόρεια πλευρά ου νησιού, στην περιμετρική. Αυτή η θάλασσα μ’ αρέσει και για ένα άλλο λόγο . Ποτέ μα ποτέ δεν ταράζεσαι από την θερμοκρασία που έχει. Ποτέ τα νερά της δεν είναι κρύα η πολλες φορές παγωμένα όπως είναι σε άλλες θάλασσες. Πάντα είναι χλιαρά λες και σε χαϊδεύουν (σ' όποιον αρέσουν τα χάδια συνηστώ να δοκιμάσει).
Καιρό τώρα αυτό το μέρος το φλερτάρουν και κάποιες οικογένειες Τσιγγάνων. Προχθές όμως παράγινε το κακό. Ίσαμε πενήντα από δαύτους μαζί με τα λουλουδάτα πουκάμισα της χρυσοπράσινες μπλούζες και φούστες και τα φαρδιά παντελόνια κατέλαβαν το ήσυχο μέχρι τώρα τόπο και το μετέτρεψαν σε υδάτινο τσίρκο.
Διακριτικά πήρα δρόμο για κάποιο άλλο μέρος να δροσιστώ. Τι να κάνω; Καλοί οι φίλοι μας οι «αθίγγανοι» όπως τους αποκαλούν χαϊδευτικά αλλά χρειάζεται κάποιος χρόνος ακόμη προσαρμογής (τουλάχιστον εδώ στη περιοχή μας).
Ο Ήλιος είχε γείρει.
Λίγο πιο κάτω κοιτώντας στο ορίζοντα ένα απίστευτο θέαμα. Τρία σκάφη τύπου λέιζερ με επιβλητικά πανιά έφευγαν προς τη Σταμνά. Ο Τάκης Μπλίκας ο Δημήτρης Γκρέκας και ο Τάκης Γρίβας. Τρεις νέοι που μάλλον πιστεύουν στα όνειρα, κατευθύνονταν ολοταχώς για «πέρα» μακριά. Μια ζωγραφιά που θύμιζε μέρη ξωτικά κι ονειρεμένα
Κάποιοι αντιστέκονται σε μια ασφυκτική πολιορκία από παντού. Αυτό είναι το Αιτωλικό. Ο τόπος των αντιθέσεων ίσως γι αυτό κι αντέχει ακόμη.
Μπορεί να χάθηκε ένα μπάνιο άλλα τελικά …το απόλαυσα.
Μπράβο στα παιδιά με τα πανιά! με την ευχή να παρασύρουν κι άλλους.
