"...η λιμνοθάλασσα του Aιτωλικού, έχει ένα ιδιαίτερο λυρικό νόημα, που πρέπει κανείς να το κατακτήσει από κοντά....Eδώ, χωρίς αμφιβολία, γεννιέται ο ποιητής. Mπροστά στις λιμνοθάλασσες, αντίκρυ στα πρόσχαρα χαμηλά βουνά, ο άνθρωπος στοχάζεται με την καρδιά. 
Aισθάνεται να λειώνουν μέσα του οι στοχασμοί και οι φροντίδες όλα γίνονται πάθος - κι η χαρά της ζωής κι η ευφροσύνη του πνεύματος και η εγκαρτέρηση και ο ηρωισμός και οι μεγάλοι ενθουσιασμοί και οι πληγωμένοι ταπεινοί πόθοι. Ότι επιθυμεί το επιθυμεί με τα όλα του, χωρίς υποχώρηση και χωρίς συμβιβασμό".
Aισθάνεται να λειώνουν μέσα του οι στοχασμοί και οι φροντίδες όλα γίνονται πάθος - κι η χαρά της ζωής κι η ευφροσύνη του πνεύματος και η εγκαρτέρηση και ο ηρωισμός και οι μεγάλοι ενθουσιασμοί και οι πληγωμένοι ταπεινοί πόθοι. Ότι επιθυμεί το επιθυμεί με τα όλα του, χωρίς υποχώρηση και χωρίς συμβιβασμό".απο το βιβλιο "Mορφές της Eλληνικής Γης" του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου
Οι φώτο είναι από την πρόσφατη φωτ. έκθεση του Βασίλη Αρτίκου που παρουσιάστηκε στη Διέξοδο.
