Ήταν μόνιμα στο εξωκλήσι πάνω στο λόφο εκεί πιο πέρα που χάνεται ο αποκαμωμένος ήλιος. Όμορφη έστεκε και σε κοιτούσε με ένα βλέμμα βαθύ. Μιλούσε σ αυτούς που ήθελαν να ακούσουν με λόγια ήρεμα αργά συμπαθητικά.
Ξαφνικά έφυγε - χάθηκε την πήραν. Στη θέση της μια φρεσκοφτιαγμένη αγιογραφία που την "παρίστανε".
Προστασία, συντήρηση και τα συναφή, λέγεται ότι ήταν οι λόγοι φύλαξής της κάπου μακριά από το λημέρι της.
Σήμερα εμφανίζεται μόνο στην γιορτή της. Η μορφή όμως άλλαξε. Το πρόσωπό αλλοιώθηκε. Με μαύρη σκιά είναι καλυμμένο. Κτυπήματα λογής με αιχμηρά αντικείμενα σε διάφορα σημεία. Κι Ένα μαύρο σύννεφο απλώνεται δεξιά κι αριστερά χαμηλά στο ένδυμα της. Την γνώριζα πολύ καλά από παλιά.
Της άξιζε κάτι καλύτερο..
