Επανάχρηση είναι ένα όρος που χρησιμοποιείτε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο. Ο 19ος και 20ος αι. έδωσε κτίρια ανθεκτικότερα. Η πέτρα, τα κονιάματα με τις ευρηματικές προσμίξεις, οι τεχνικές των μαστόρων και μηχανικών της εποχής συνέβαλαν στο να διατηρηθούν άπειρα αρχιτεκτονήματα μέχρι στις μέρες μας. Την επανάχρηση την γνωρίζουμε κυρίως από τα 
βιομηχανικά κτίρια και τις αποθήκες μεγάλης κλίμακας που μετά από συστηματική συντήρηση- αναπαλαίωση μετατρέπονται σε κάτι διαφορετικό από αυτό που αρχικά προορίζονταν. Οι καινούργιες χρήσεις έχουν σχέση με χώρους συνάθροισης κοινού και πολιτισμό. Ο ιδιοκτήτης είναι είτε το Δημόσιο, το υπουργείο πολιτισμού είτε κάποιος φορέας σύλλογος η τράπεζα . Σπάνια εμπλέκονται ιδιώτες. Αυτοί είναι στραμμένοι κυρίως στα μικρότερης κλίμακας κτίρια, όπως τα παλιά αρχοντικά νεοκλασικού η παραδοσιακού τύπου, που τα μετασχηματίζουν σε κτίρια γραφείων μικρά ξενοδοχεία, ξενώνες, χώρους αναψυχής και σύγχρονες κατοικίες.Στο κτίριο με τα ακροκέραμα στο οποίο έχει ήδη γίνει αναφορά σε προηγούμενη ανάρτηση έγινε μια προσπάθεια επανάχρησης. Πρόκειται κτίριο του 1870 με επιφάνεια 150 τμ ανά
όροφο, που περιέχει ανώγεια κατοικία και ισόγεια αποθήκη. Οι χώροι του ισογείου μέχρι το 1965 χρησιμοποιούνταν για παρασκευή κρασιού για στέγνωμα καπνού και άλλες παραγωγικές εργασίες (Λάδι σιτηρά ρύζι) . Σήμερα παράλληλα με την εφαρμογή της (στατική) μελέτης στερέωσης που εκπονήθηκε η αποθήκη του ισογείου μετασχηματίζεται σε δύο δίχωρα επιπλωμένα διαμερίσματα.Αποξηλώσεις, καθαιρέσεις και ανακατασκευές, τσιμεντενέσεις, οπλισμένοι σοβάδες, ντίζες σύσφιξης , είναι μερικές από τις εργασίες που έγιναν, και αφορούσαν την στατική θεραπεία του κτιρίού. Με την ολοκλήρωση όλων τον απαραίτητων ηλεκτρομηχανολογικών υποδομών και χωρισμάτων ο χώρος πήρε άλλη μορφή. Το ισόγειο χωρίστηκε στα δύο. Μια ανεξάρτητη είσοδος οδηγεί στο χωλ κι από εκεί δεξιά και αριστερά στα διαμερίσματα. Καθιστικό, κουζίνα, υπνοδωμάτια και πλούσιοι αποθηκευτικοί χώροι συνθέτουν τον κάποτε εγκαταλελειμμένο και γεμάτο με
άχρηστα αντικείμενα χώρο. Το ανάγλυφο της πέτρας, που βρίσκεται παντού, μαζί με το εμφανή ξύλινο ταβάνι με τις τάβλες και τα δοκάρια, προδίδουν την περίοδο της κατασκευής του και δίνουν μια φιλική ατμόσφαιρα στους επισκέπτες. Αντικαταστάθηκαν όλα τα ανοίγματα με πανομοιότυπες εξώπορτες και παράθυρα από ιρόκο και θερμομονωτικά τζάμια . Εγκαταστάθηκε κεντρικό σύστημα κλιματισμού ενώ σε κάθε υπνοδωμάτιο υπάρχει τζάκι.Η επανάχρηση μετέδωσε το χαμόγελο...
Αφιερωμένο στο μακρινό Ηράκλειο απο όπου προέιλθε το καταπληκτικό video klip στα email που λαμβάνω. Το αφιέρωμα του Joseph Newton «Η αρχή του κενού», σημειώνει το πόσο σημαντικό είναι να πετάς παλιά άχρηστα πράγματα και να δημιουργείς χώρους για καινούργια που σε γεμίζουν χαμόγελο.
