"Βραδύτερον έπαθε καθίζησιν το μεταξύ Ζυγού και του απέναντι Ακαρνανικού βουνού μέρος, ότε ο Αχελώος εξεχύθη προς τα εκεί και η λίμνη περιωρίσθη εις τας σημερινας εκτάσεις της Τριχωνίδος, Λυσιμαχείας και του εν Ακαρνανία Οζερού. Ταπεινωθέντων ούτω των υδάτων η Κλεισούρα απέβη ξηρά κοίτη ποταμού με τας θαυμασίως ωραίας βραχώδεις όχθας της,…" (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τόμος Β’ )
Η παραπάνω ξηρά κοίτη άντεξε μέχρι την δεκαετία του 50. Τότε μόνο μονοπάτια και καρόδρομοι εξυπηρετούσαν την επικοινωνία μεταξύ των πόλεων της Αιτωλοακαρνανίας.
Σήμερα ένα άλλο ποτάμι πλημμυρίζει τα στενά. Είναι μηχανοκίνητο με
πολύ θόρυβο και πολλά πολλά καυσαέρια.
Αλίμονο αν ποτέ βρεθείς στο διάβα του. Ιδιαίτερα μέρες επιστροφής των Αθηναίων όπως η χθεσινή . Ζεις την αίσθηση του τρένου χωρίς προορισμό, και μάλιστα με ποδια που χορεύουν συνέχεια river dance των Ιρλανδών, κολλημένα στα πεντάλ του αυτοκινήτου σου.
Πάντως εμείς επιλέξαμε την διαδρομή μέσου Αγγελοκάστρου για να πάμε από Αγρίνιο - Αιτωλικό . Κι έτσι αποφύγαμε τον πανικό. Όμορφο τοπίο, άσφαλτος σε καλή κατάσταση, λίγο μακρύτερα (3-4 χιλ), αλλά σίγουρα ήρεμα κι ήσυχα. To απολαύσαμε.
Η παραπάνω ξηρά κοίτη άντεξε μέχρι την δεκαετία του 50. Τότε μόνο μονοπάτια και καρόδρομοι εξυπηρετούσαν την επικοινωνία μεταξύ των πόλεων της Αιτωλοακαρνανίας.
Σήμερα ένα άλλο ποτάμι πλημμυρίζει τα στενά. Είναι μηχανοκίνητο με
πολύ θόρυβο και πολλά πολλά καυσαέρια.Αλίμονο αν ποτέ βρεθείς στο διάβα του. Ιδιαίτερα μέρες επιστροφής των Αθηναίων όπως η χθεσινή . Ζεις την αίσθηση του τρένου χωρίς προορισμό, και μάλιστα με ποδια που χορεύουν συνέχεια river dance των Ιρλανδών, κολλημένα στα πεντάλ του αυτοκινήτου σου.
Πάντως εμείς επιλέξαμε την διαδρομή μέσου Αγγελοκάστρου για να πάμε από Αγρίνιο - Αιτωλικό . Κι έτσι αποφύγαμε τον πανικό. Όμορφο τοπίο, άσφαλτος σε καλή κατάσταση, λίγο μακρύτερα (3-4 χιλ), αλλά σίγουρα ήρεμα κι ήσυχα. To απολαύσαμε.
