Ανέκαθεν στα κτίρια των ναών υπήρχαν ανοίγματα στις πλευρές. Οι κολώνες, οι καμάρες, τα στολίδια, οι κορνίζες, τα γείσα αναπτύχθηκαν σε συνάρτηση με το φυσικό φως το οποίο εισχωρεί από τα πλάγια στο εσωτερικό, ακολουθώντας κάποια συγκεκριμένη πορεία. Έτσι σαν λογική συνέπεια για να αναδειχθούν ορισμένα μέρη του εσωτερικού το τεχνικό φως πρέπει να ακολουθεί την ίδια πορεία.
Η διάταξη των φωτιστικών των φωτιστικών κατά μήκος του άξονα ανατολής δύσης θα δύσης από πολύ υψηλές θέσεις και με διεύθυνση προς τα κάτω, θα δώσει φυσικότητα , όπως δίνει το φυσικό φως κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η διεύθυνση της δέσμης μπορεί να έχει τέτοια πορεία ώστε να καλύπτεί και την συνάθροιση χωρίς να δημιουργεί υπερβολικές σκιάσεις στα πρόσωπα.
Η επιπλέον φωτεινότητα στις πτέρυγες, συγκριτικά με το κλίτος
κάνει το εσωτερικό να φαίνεται πλατύτερο και εξαιρετικά «ζυγισμένο».Ο φωτισμόs προς τα πάνω αναδεικνύει το θόλο και τον τρούλο δίνοντας παράλληλα το συναίσθημα της ψυχικής ανάτασης, αλλά συνίσταται να είναι χαμηλής έντασης, τόσης, όσο να προβάλλονται οι λεπτομέρειες ή οι τοιχογραφίες χωρίς να αποσπάται η προσοχή.
Παράθυρα, εικόνες αγίων και γυαλιστερές επιφάνειες δημιουργούν πολλές φορές δυσάρεστες ανακλάσεις.
Χρειάζεται προσεκτική μελέτη όσον αφορά τη θέση της φωτεινής πηγής, την διεύθυνση της δέσμης και την πιθανή θέση του παρατηρητή για να αποφευχθούν λάθη στην τελική λύση
