Μνήμη και Χρέος

Ο τόπος μας είναι το σήμερα. Παντού στην Ελλάδα το χθες και το σήμερα συνυπάρχουν...συνηθίσαμε να λέμε σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει .Μας καθησύχασε η σιγουριά του ποιητή και επαναπαυτήκαμε...Πόσους αιώνες ακόμη θα περιμένουμε για να κάνουμε το καθήκον μας...Ο γκρεμός προελαύνει όταν υποχωρούν οι άνθρωποι το χρέος η ευθύνη...Μεγάλα λόγια που δεν γίνονται πράξεις. Μεγάλα λόγια από αυτούς που παίζουν θέατρο χωρίς να είναι ηθοποιοί.

Από το μονόλογο της Μαρίας Ναυπλιώτη αφιερωμένος στο αρχαίο θέατρο της Μακύνιας και σε όλες της Μακύνιες της Ελλάδας.

Ένας χώρος βρίσκει την ταυτότητα του.

Όταν το 2005 έκανα την σκέψη για λειτουργία αίθουσας κινηματογράφου στο soFat σύντομα διαπίστωσα ότι ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Παρόλο που ο χώρος ήταν ιδανικός για τέτοιου είδους προβολές αλλά και διαθέσιμος ο εξοπλισμός (οθόνη, καθίσματα ,συστήματα ήχου και προβολής) δυστυχώς έλειπε κάτι άλλο πιο σημαντικό. Ηταν το ανθρώπινο δυναμικό, η κατάλληλη ομάδα για να αποτελέσει κινητήριο μοχλό στην προσπάθεια. Μια «παρέα» που θα αγαπούσε τον καλό κινηματογράφο.

Πέντε χρόνια αργότερα με πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου Αιτωλικού και της νεοσύστατης Λέσχης Κινηματογράφου που γεννήθηκε μέσα απ αυτόν, η σκέψη εκείνη γίνεται πραγματικότητα. Με βασικό στόχο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κινηματογραφόφιλου κοινού της πόλης μέσα από την προβολή εναλλακτικών ποιοτικών ταινιών η λειτουργία της Λέσχης βασίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική εργασία και συμμετοχή των μελών της. Αλλωστε δεν μπορούσε να υλοποιηθεί διαφορετικά.

Έτσι ο χώρος αναγεννήθηκε - μετασχηματίστηκε. Φιλοδοξεί να κερδίσει το στοίχημα και να έχει μερίδιο στη παραγωγή πολιτισμού στον τόπο μας. Θα συντηρείται οικονομικά από ετήσιες συνδρομές των μελών και τα εισιτήρια των απλών θεατών.

Η Λέσχη είναι ανοιχτή σε όλους, και τις προβολές μπορεί να παρακολουθήσει οποιοσδήποτε. Παράλληλα συνεχίζει να λειτουργεί το αναψυκτήριο με την σημερινή επωνυμία «macucu café» που αποτελεί τον κύριο χώρο του αναπαλαιωμένου κτιρίου της παραλίας. Δένει απόλυτα ως προς την ατμόσφαιρα της καινούργιας χρήσης και θά λεγα ότι εμπνέει για συζητήσεις και κρητική.

Την περασμένη Κυριακή, στην πρεμιερα, προβλήθηκε η ταινία «είναι ο θεός μάγειρας;» του Στέργιου Νιζήρη, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.