Ο τόπος μας είναι το σήμερα. Παντού στην Ελλάδα το χθες και το σήμερα συνυπάρχουν...συνηθίσαμε να λέμε σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει .Μας καθησύχασε η σιγουριά του ποιητή και επαναπαυτήκαμε...Πόσους αιώνες ακόμη θα περιμένουμε για να κάνουμε το καθήκον μας...Ο γκρεμός προελαύνει όταν υποχωρούν οι άνθρωποι το χρέος η ευθύνη...Μεγάλα λόγια που δεν γίνονται πράξεις. Μεγάλα λόγια από αυτούς που παίζουν θέατρο χωρίς να είναι ηθοποιοί.
Από το μονόλογο της Μαρίας Ναυπλιώτη αφιερωμένος στο αρχαίο θέατρο της Μακύνιας και σε όλες της Μακύνιες της Ελλάδας.
