Η εισαγωγή μεταλλικών στοιχείων (όπως λάμες, ράβδοι, πλέγματα) στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της τοιχοποιίας άρχισε να εφαρμόζεται την τελευταία πεντηκονταετία. Η εργασία αυτή έχει να κάνει με την ενίσχυση και την επισκευή κτισμάτων που έχουν υποστεί ζημιές.
Οι περιβαντολογικοί παράγοντες (σεισμοί καθήζησεις μετακινήσεις εδάφους) αλλά και η ηλικία του κτίσματος προκαλούν ρηγματώσεις άλλοτε σοβαρες και αλλοτε ελαφρές.
Οι εξωτερικοί τοίχοι που έχουν τον ρόλο φερόντων στοιχείων και αποτελούν τον κυριότερο τρόπο δόμησης των πέτρινων κατασκευών, απαιτούν ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Σ αυτούς χρησιμοποιούνται ραβδοι 8- 14mm διατομής ανα 20 εκατ. και οι εσωτερικοί τοίχοι (χωρίσματα) κυρίως τσατμάδες με καλάμια ή ξύλα καρφωμένα σε ορθοστάτες, μπορούν να επισκευαστούν με ελαφρότερες ενισχύσεις.
Η αρμολόγηση δυναμώνει την συνοχή της δόμησης και συνίσταται στα πετρόκτιστα αλλά υστερεί έναντι του οπλισμού. Την προτιμούμε για αισθητικούς και οικονομικούς λόγους Τα πέτρινα κτίρια χρήζουν ενισχύσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να μην καταστρέφεται ή να αλλοιώνεται το μοναδικό της δόμησης τους. Αυτοί οι τρόποι επισκευής πρέπει να συμμορφώνονται στις απαιτήσεις διατήρησης της αρχικής εικόνας της κατασκευής. 
Οι τεχνικές αυτές εφαρμόσθηκαν για να «δέσουν» τα αδύναμα σημεία της τοιχοποιίας, και επομένως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή σε ορισμένα ευπαθή σημεία όπως ανοκάσια και γωνίες.
Εν ολίγοις, τοποθετώντας χαλύβδινες ράβδους η πλέγματα στο εσωτερικό της τοιχοποιίας προσδίδουμε καλύτερες ιδιότητες με τα οφέλη που συνοδεύουν τον χάλυβα. Η απουσία κανονισμών και εξειδικευμένου προσωπικού καθιστά αναγκαία την συνεχή επίβλεψή του μηχανικού καθ όλη τη διάρκεια εφαρμογής.
Στις φώτο χάλυβας και τσερκόπλεγμα σε εξωτερική και εσωτερική τοιχοποιία αντίστοιχα, στο Αιτωλικό.
