Το Αρχαιολογικό Συμπόσιο

Αλλάζει ο αρχαιολογικός Χάρτης της Αιτωλοακαρνανίας.

100 πόλείς 350 βυζαντινά μνημεία και 5 θέατρα αποκαλύφθηκαν στο Αρχαιολογικό συμπόσιο που έγινε στο Μεσολόγγι. Καθηγητές, εφορίες αρχαιοτήτων, ιστορικοί, αρχαιολόγοι παρουσίασαν τα νέα δεδομένα του Νομού . Αρχαιολογικά ευρήματα, τάφοι, κάστρα, πόλεις, δεξαμενές, υδραγωγεία, αρχαία καμίνια, βυζαντινά εκκλησάκια, αρχοντικά εξέπληξαν τους συμμετέχοντες οι οποίοι παρακολουθούσαν με δέος.
Αυτός ο πλούτος χαρακτηρίσθηκε ως « O αρχαιολογικός κοιμούμενος γίγαντας της Αιτωλοακαρνανίας».
Γίγαντας που είναι ικανός να αλλάξει την πορεία του Νομού.
Μείζον πρόβλημα η στέγαση των αρχαιοτήτων.
Ενωτικά μηνύματα για νέες πρωτοβουλίες από τον κύριο Π. Κοντό
Προβληματισμοί του κ. Νομάρχη για εξεύρεση πόρων.
Επάνδρωση από ειδικευμένο προσωπικό και αντικαταστάτες είναι οι ανάγκες τις νεοσύστατης ΛΣΤ εφορίας Αρχαιοτήτων και της 22ης εφορείας Βυζαντινών αρχαιοτήτων.
Επιτακτική πλέον η ανάγκη για άμεση ανέγερση ενός μουσείου Μεσολόγγι και η χρήση των καπναποθηκών Παπαπέτρου στο Αγρίνιο , αντάξιων σημασίας των αρχαιολογικών χώρων της Αιτωλοακαρνανίας, που θα πληρούν τις μουσειολογικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα.
Παραδίδεται εντός 2009 το νέο Μουσείο του Θέρμου και η αρχαία Πλευρώνα στους επισκέπτες μετά από την ολοκλήρωση των εργασιών βρίσκονται σε εξέλιξη.
Στροφή στην πολιτιστική κληρονομιά την προστασία και την αξιοποίηση επισήμανε η κα Κ. Μπάδα.

Τουρλίδα..ένα σύμβολο καταρρέει

Μετά από τη υπ’ αριθ 5140498/26/5/2008 διαπιστωτική πράξη νομιμότητας των κτιριακών εγκαταστάσεων της Τουρλίδας που περιλαμβάνει το ισόγειο κτίσμα (περίπτερο) επιφάνειας 384 τμ και του εξωτερικούς στεγασμένους χωρίς γύρο από αυτόν 216,24 τ.μ., δόθηκε το πράσινο φως για την εκμετάλλευση του χώρου. Η κυριότητα της Τουρλίδας περιήλθε πλέον στον ΕΟΤ .
Πολλοί κατηγόρησαν τον Δήμο Μεσολογγιου για ολιγωρία και ανικανότητα που έχασε κάτι που του ανήκει.
Ο Ε.Ο.Τ . μέσου της εταιρίας τουριστικής ανάπτυξης Α.Ε. (Διοίκηση διαχείρισή και αξιοποίηση περιουσίας Ε.Ο.Τ.) προκηρύσσει τελικά την δημοπράτηση των 12.000 τ.μ. !!!!συμπεριλαμβανομένου και των κτιριακών εγκαταστάσεων. Η εξεύρεση του αναδόχου εστιάζεται σε ιδιώτες.
Η παράδοση των (κλειστών) προσφορών ορίζεται για τις 30 Σεπτέμβρη του 2008
Οι διαδικασίες αυτές ανήκουν σε ένα παρελθόν που έχει ευνοήσει μόνο επενδύσεις χαμηλής ποιότητας κατασκευών και επομένως παροχής υπηρεσιών. Επενδύσεις που δεν βοηθούν διόλου το κοινωνικό σύνολο την ανάπτυξη την οικονομία του τόπου.
Από την μια - η Τουρλίδα εντάσσεται σε χαρακτηρισμένη περιοχή ως «Εθνικό πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού ….» για την οποία ισχύουν συγκεκριμένες χρήσεις, μέτρα, όροι και περιορισμοί.
Η Διακήρυξη - από την άλλη - περιέχει πολλές ασάφειες και αντιθέσεις (πχ ενώ η οικοδομική κάλυψη είναι 2% στον χώρο, η υπάρχουσα κατασκευή των 384 έχει ήδη υπερκαλύψει το ποσοστό, μη δίνοντας την δυνατότητα στον επενδυτή να αναπτυχθεί. Επισημαίνει δε παρακάτω ότι οι κατασκευές που θα γίνουν δεν θα υπερβαίνουν τα 50 τ.μ. η κάθε μία! Οξύμωρο).
Προφανώς η διαδικασία εξελίσσεται εν τάχη στην λογική του «να δοθεί να τελειώνουμε».
Η Τουρλίδα άλλοτε νησίδα και το σημαντικότερο τουριστικό θέρετρο της Αιτωλοακαρνανίας αντιμετωπίζεται σαν ένα απλό κομμάτι γης που θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε. Ο Δήμος, οι φίλοι Μεσολογγίτες, οι Σύλλογοι να αντισταθούν. Να ζητήσουν εκπόνηση μελέτης με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό να κινήσουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων του πνεύματος των επιμελητηρίων, του πανεπιστημίου στη Πάτρα για την ανάδειξη – ανάπλαση – αξιοποίηση του χώρου, χώρος σύμβολο για την πρωτεύουσα του νομού. Αξίζει...

Έξω απ' τον πολιτισμό..

Οι γύφτοι είναι ένας λαός πρωτόγονος. Άγρια και ατίθασα παιδιά της φύσης, ζουν πάντοτε στην ύπαιθρο και στους δρόμους, έξω από την κοινωνία με τη συμβατικότητα της, έξω από τα υλικά της αγαθά : έξω απ΄ τον πολιτισμό!

Όπου πάμε θάβρουμε πατρίδες...
θά φωλιάσουμε στή Βενετία...
θά μας αγκαλιάζει η Φλωρεντία
τ’ άλπεια τά βουνά θά δροσκελίσουμε...
θά χυθούμε σά μαγιάπριλα του νου...

Παλαμάς (δωδεκάλογος του γύφτου)

Oι φώτο είναι από τις μέρες ..."εκείνες"... του Αυγούστου (2008) όπου η πόλη αλλάζει.. μετασχηματίζεται…και το κείμενο (1999) του Χαρίδημου της τότε Β' τάξης του Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης

Επενδύσεις στον Αχελώο - "CAPONSO"

Πρόκειται για ισόγεια οικοδομή με ημιυπόγειο.
Το οικόπεδο παρουσίαζε κλιση 15% και μικρό πρόσωπο προς τον κεντρικό δρόμο του οικισμού με περιορισμό μέγιστου ύψους 7.5 μ. .
Η κάτοψη οργανώνεται βαθμιδωτά κατά μήκος της μεγάλης διάστασης. Το ίδιο ακολουθεί και η διαμόρφωση του υπαίθρου χώρου μέχρι την δυτική όχθη του Αχελώου. Η θέα προς το ποτάμι ήταν εκείνο που καθοδήγησε σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού μέχρι την εύρεση της τελικής λύσης. Φέροντα στοιχεία, τοιχία αντιστηρίξεων, και εξωτερικά δάπεδα είναι κατασκευασμένα από πέτρα . Με αρχές σχεδιασμού την λειτουργικότητα την ένταξη στο περιβάλλον και την διαχρονικότητα κατασκευάστηκε το παραπάνω κτίριο για λογαριασμό μιας ιδιωτικής προσπάθειας με στόχο αναβάθμιση της ποιότητας αναψυχής στο χαρισματικό αυτό τόπο της Πενταλόφου του Δήμου Οινιάδων . Η επιφάνεια του κτηρίου είναι 220 τμ μέτρα που συμπληρώνεται με όγκους από εξωτερικές σκάλες, ράμπες και διάφορα μηχανολογικά στοιχεία. Το Κτίριο είναι επαγγελματικής χρήσης και περιέχει εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στο ημιυπόγειο ενώ ο κύριος χώρος ισογείου λειτουργεί σαν Café bar restaurant Το περιβάλλον, που είναι ενταγμένο ( Ο οικισμός της Πενταλόφου) - το μικρό χωριό εκτείνεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου με γραφικά μονοροφα και διώροφα σπίτια κατασκευασμένα κι εκείνα από το αιώνιο υλικό την πέτρα.
Αρχιτεκτονική Μελέτη
Ζαφείρης Καρβέλης Αρχιτέκτων
Στατική Μελέτη
Δημήτρης Θεοδοσίου Πολιτικός Μηχανικός
Επίβλεψη
Ζαφείρης Καρβέλης Αρχιτέκτων
Ιδιοκτήτης
Σωτήρης Καπώνης
Χρόνος Μελέτης
2006

Τοποθεσία
Πεντάλοφος Οινιάδων

Για τον Διαμαντή και τη Μαριάννα

2007

Στα μέσα του Νοέμβρη.. Aπόγευμα.
Πριν δυο τρείς μέρες το Θέατρο Τέχνης του Κουν είχε πρεμιέρα. Μπήκαμε σιγά - σιγά στο χώρο του θεάτρου. Η παράσταση είχε αρχίσει. Παραλίγο να βρεθούμε στη σκηνή χωρίς να το καταλάβουμε. Η αμεσότητα σε όλη της την «μεγαλοπρέπεια»! Μάλλον δε χρειάζεται τελικά και τόσο πολύ … Καθίσαμε μπροστά – μπροστά, εκεί, όπου δεν ξέρεις αν είσαι ηθοποιός η θεατής. Η σκηνή, με το εσωτερικό ενός επαρχιακού σπιτιού, σε μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας. Η σκηνοθεσία και διασκευή – της Μαριάννας –περιείχε πολύ νεύρο, ένταση, με πλήρη εκμετάλλεύση όλου του χώρου της σκηνής . Η μουσική με rock ήχους του 80 και τα video από την πρώην ΕΣΣΔ σε έβαζαν απευθείας στο κλίμα. Τρεις Αδελφές – Περεστρόικα εξελισσόταν στο πάλκο. Την ίδια στιγμή κάτι σα διαίσθηση μ έκανε να στρέψω την προσοχή μου στα πίσω καθίσματα. Εκείνη όρθια με τεντωμένο το σώμα, θύμιζε κινηματογραφικό προβολέα που ακτινοβολούσε από εκεί σ’ όλο το μήκος και το πλάτος της σκηνής. Σαν κάτι να μη πήγαινε καλά.. σα να θελε κάποια παρέμβαση ακόμη ..εκείνη την ώρα όπου όλα είχαν πάρει την πορεία τους και η παράσταση ξεδιπλωνόταν. Από την άλλη ο Διαμαντή ς στο ρόλο του Τούζενμπαχ θύμιζε ένα αφηνιασμένο αρσενικό σε ένα χώρο που δεν του έφτανε. Αν σχεδίαζε κανείς σε ένα χαρτί το διάγραμμα των κινήσεών του, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, μάλλον δεν θα έμενε ούτε ένα τετραγωνικό χιλιοστό ακάλυπτο από το μελάνι. (αυτό γι αυτούς που ξέρουν από γραφικές παραστάσεις). Το αποτέλεσμα βέβαια δικαίωσε τους δημιουργούς και τους συμμετέχοντες.

Ο Διαμαντής έχει τις ρίζες του εδώ στην λιμνοθάλασσα.
By the way

Από την παράσταση εκτός από τους προαναφερόμενους που η προσπάθεια τους φάνηκε από νωρίς και αξίζουν πολλά, ψηφίζω Μάσα (Γωγώ Μπρέμπου) και Νατάσσα (Μιλάνα Γιουσούποβα) και μαζί μ αυτές τον Ντράμερ (;) που έδωσε πολλά subsοunds (χρειαζόταν) και ρυθμό στο χώρο.