Λαογραφικό - Ένα παλιό ανενεργό κτίριο μετατρέπεται

Ο σύλλογος γυναικών Αιτωλικού στα τέλη της δεκαετίας του 90 ίδρυσε το Λαογραφικό Μουσείο. Αφού καιρό ταλαιπωρήθηκαν από τις μεταστεγάσεις, βρέθηκε τελικά ο κατάλληλος χώρος που εδώ και πέντε χρόνια λειτουργει σ’ ένα αυθεντικό παραδοσιακό κτίριο, όπου εκθέτουν με αγάπη τους καρπούς ενός πολύχρονου συλλεκτικού έργου, που αδιάκοπα συνεχίζεται. Αντικείμενα της παραδοσιακής και σύγχρονης λαϊκής τέχνης του Αιτωλικού, όπως κεντήματα, φορεσιές, κεραμικά, υφαντά, ξυλόγλυπτα, είδη μεταλλοτεχνίας, έπιπλα και σκεύη χρήσης του καθημερινού βίου των Αιτωλικιωτών κλπ. Πράγματα μιας παλιότερης εποχής, σκεύη μιας άλλης οργάνωσης και εργαλεία – εκφραστές του χθεσινού κάματου. Ο σύλλογος μετονομάστηκε σε σύλλογος γυναικών Λαογραφικού Μουσείου Αιτωλικού με μέλη τις περισσότερες γυναίκες μικρές και μεγάλες. Στόχος και φιλοδοξία: η διάσωση, ανάδειξη και οργανική αξιοποίηση της Αιτωλικιώτικης ιστορικής και πολιτιστικής ρίζας . . Οι τρόποι κατασκευής, τα διαφορετικά υλικά οι πρώτες ύλες, η τεχνογνωσία, η χρηστικότητα, μαρτυρούν τους διαθέσιμους πόρους της εποχής.
Το "Αιτωλικιώτικο σπίτι", που βρίσκεται στην πρώτη αίθουσα, διατηρείται στην πιο γνήσια παραδοσιακή μορφή, με τις ειδικές ξυλοκατασκευές του ταβανιού, του τζακιού και του τυπικού μπαλκονιού. Λειτουργικά τοποθετημένα αντικείμενα αποτελούν μέρος της διακόσμησής του. (Παλιά κεραμικά, γυάλινα, πολύτιμα κεντήματα, χάλκινα και μπρούτζινα λειτουργικά και διακοσμητικά αντικείμενα, τα παραδοσιακά ξυλόγλυπτα εργαλια νοικοκυριου κλπ.). .
Η Δεύτερη αίθουσα έχει διαμορφωθεί να προβάλει τα παραδοσιακά επαγγέλματα. Εδώ επιχειρείται μια προσπάθεια αναπαράστασης της καθημερινής ζωής των ψαράδων στο ψαροκάλυβο τους και την γαϊτα παραδίπλα να περιμένει το πυροφάνι. Τα εργαλεία ψαρικής συμπληρώνουν το σκηνικό. Ο αργαλειός που παλαιότερα ήταν η καθημερινή παρέα των νοικοκυρών βρίσκεται κοντά έτοιμος να ξεκινήσει να υφαίνει. Σκόρπια υφαντά κιλίμια και στρωσίδια λούζουν τον επισκέπτη με μια πανδαισία χρωμάτων.
Στην Τρίτη αίθουσα γίνονται αναφορές στην βυζαντινή εποχή και στην επανάσταση του 21 όπου παρουσιάζονται κεντήματα, στολές και όπλα από εκείνες τις εποχές. Ειδική θέση κατέχουν στο χώρο αυτό ντόπιες παραδοσιακές φορεσιές, που δείχνουν ανάγλυφη την κοινωνική συγκρότηση και την αισθητική των Αιτωλικιωτών.
Στοχεύοντας στη μελέτη του παραδοσιακού πολιτισμού του ευρύτερου Ελληνικού χώρου, το μουσειο μεταξύ των άλλων φιλοξενεί και πολλά αντικείμενα και εργαλεία απ όλη την Ελλάδα.
Η μελλοντικοί στόχοι είναι να πλαισιωθεί από φωτογραφικό υλικό και βίντεο που να συμπληρώνει τα θέματά του…να διοργανώνονται εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια.. , να καλεί τα σχολεία της περιφέρειας, να γνωρίζουν τα παιδιά, τα δείγματα της παραδοσιακής τους ταυτότητας.

ήταν.. μια πρόταση

O ρόλος της αυλής του σχολείου στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας έχει υποτιμηθεί. Αναμφίβολα το στερεότυπο της ασφαλτοστρωμένης αυλής που χαρακτηρίζει το σύνολο των σχολείων μας δεν αποτελεί παρά μια υπεραπλουστευμένη οργάνωση χώρου. Ανταποκρίνεται μάλλον να εξυπηρετεί το δασκαλοκεντρικό μοντέλο διδασκαλίας που περιορίζει τη μάθηση στη σχολική αίθουσα.
Όπως έχει διαπιστωθεί μέσα από έρευνες, σε ένα φτωχό σε ερεθίσματα υπαίθριο χώρο αγωγής όπως η σχολική αυλή, που δίνει ελάχιστες ευκαιρίες για παιχνίδι και κοινωνική συναναστροφή, το παιδί βιώνει ένα κόσμο άσχημο, ανιαρό και συχνά εχθρικό, με κίνδυνο συχνά να υιοθετήσει ανάλογη στάση.. Υποκινείται σε συμπεριφορές άρνησης και καταστροφής. http://grperek-v.thess.sch.gr/netschoolgrounds

Ο σχολικός χώρος αποτελεί χώρο καθημερινής παρουσίας του παιδιού αλλά και χώρο αγωγής που εκφράζει το ήθος του σχολείου απέναντι στο περιβάλλον.
Ο υπαίθριος σχολικός χώρος μπορεί να αποτελέσει εκπαιδευτικό εργαλείο στα πλαίσια της διδασκαλίας και μάθησης.

Η πρόταση

Το θέμα είχε συζητηθεί στο νεοσύστατο τότε σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού σχολείου Αιτωλικού στα τέλη του 2002, και ανακοινώθηκε για πρώτη φορά στα μέλη του στο καθιερωμένο ετήσιο χορό το Γενάρη του 2003, αφού πρώτα ολοκληρώθηκε η μελέτη. Ενθουσιασμός και ελπίδα. Η επέμβαση περιείχε μερική πλακόστρωση της αυλής με νησίδες πρασίνου, ένα γήπεδο πολλαπλών χρήσεων μίνι ποδόσφαιρο, τένις, βόλεϊ και μπάσκετ, αμφιθέατρο για παραστάσεις και εκδηλώσεις με δυνατότητα 300 θεατών, κυλικείο για την εξυπηρέτηση των μαθητών, θερμοκήπιο για την παρατήρηση και την διαδικασία ανάπτυξης φυτών καθώς και χώρους παιχνιδιού.
Οι στόχοι ήταν οι ανάγκες του σχολείου όπως και κάθε σχολείου σε αθλητισμό, αισθητική αγωγή, καλλιέργεια αγάπης για τη φύση, το παιχνίδι, πολιτιστικές δραστηριότητες και το άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινωνία και τους τοπικούς φορείς.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα παραμένει μια επίπεδη ασφαλτοστρωμένη αυλή που τα παιδιά χάνονται στην απεραντοσύνη της... Θα χαθούν άραγε και στην απεραντοσύνη της κοινωνίας αργότερα?