THE CAR BED OF LEON

Η ΙΔΕΑ

Το κρεβάτι έγινε στο Αιτωλικό το 95. Eιμαστε στη Αθήνα ... Κατασκευάστηκε από ανάγκη γιατί ο Παντελής ήταν ενός χρόνου όταν η αδελφή του ήλθε ! Σιγά σιγά τον επόμενο χρόνο αφού θέριεψε λιγάκι οδηγούσαν πολλές φορές το car-bed μαζί εκεί -οδηγός συνοδηγός- συναντώντας τον Μορφέα. Ίσως από τότε έγιναν κολλητοί παρόλο που οι χαρακτήρες απέχουν μακράν.

ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ

Μάλλον συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον.

Η ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑ

Η αρχή έγινε. Ο Λέων είχε αρχικά τα συναρμολογούμενα μοντέλα . Έπειτα τα ασύρματα, μετά τα βενζινοκίνητα . Καταλήξαμε πρόσφατα να ανακατασκευάζουμε από την αρχή μηχανή σπορ αυτοκίνητου . Σήμερα στα 19 του χρόνια βρίσκετε στο 1ο έτος Μηχανολογίας και μπράβο του!

Η ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Δεν είμαι του έτοιμου. Προτιμώ να φαντάζομε να σχεδιάζω και να κατασκευάζω παρά να ψάχνω σε καταστήματα έτοιμα. Έχει την γοητεία του αλλά και λιγότερο κόστος καλύτερη ποιότητα εμφανίσει και λιγότερο κούραση .

Το car-bed σχεδιάστηκε στο πρώτο υπολογιστή μου. Εκείνον τον φορητό της Apple που σήμερα έχει γίνει Αντίκα! Τον αγόρασα το 91. Είχε σχεδιαστεί με κάθε λεπτομέρεια σε εκείνον. Τα σχέδια έχουν χαθεί στην αναβάθμιση που του έγινε.

Την εφαρμογή την ανελαβε ο Νίκος Γιαννούλης το μικρό Ξυλουργείο στο Αιτωλικό. Μπόλικο MDF ντίζες Βίδες κλπ αλλά και έντονα χρώματα... Το car-bed μετά μας εγκατέλειψε . Ταλαιπωρήθηκε απ τις μετακομίσεις τα χτυπήματα τα βιδώματα ξεβιδώματα... “Ψυχή” είχε πάντως κι άφησε κάτι...

Στο Υιό

Για τις Φωτοδιαδρομές

Από την εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιτωλικού με τίτλο

 "Φωτοδιαδρομές" 

του Βασίλη Αρτίκου

Γοητευμένος από τα μυστήρια του ποταμού Γάγγη στην Ινδία, αποθανατίζοντας ιεροτελεστίες και την αναζήτηση του μεταφυσικού, μας μετέφερε με αρκετή θεατρικότητα στο Μαρόκο παιχνιδίζοντας με τι σκιές στα δάπεδα και τους μισογκρεμισμένους τοίχους σα να θελε να καταγράψει Ερινύες και ξωτικά παρέα με τον άνθρωπο. Κατέληξε στην Πορτογαλία σε ένα συναισθηματικό ανεβοκατέβασμα απ την μελαγχολία στη χαρα και την απόλαυση.

Σπάνιο ταξίδι στην Αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου του Αιτωλικού σε χώρες “άλλες” με την ματιά του Βασίλη Αρτικού.

Μέσα από κυρίως ασπρόμαυρες εικόνες κατάφερε να σκιρτήσει τις ψυχές των θεατών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Στο δροσερό αυτό απόγευμα η χαλάρωση που επικράτησε έκανε τον άνθρωπο Βασίλη να ξεδιπλώσει το ίδιο του τον εαυτό. Γιος αγαπητού Ιερέα με απέραντη αγάπη για το Αιτωλικό από τα παιδικά του χρόνια μέχρι σήμερα, ανήσυχος πατέρας και σύγχρονος Μεσολογγίτης προβληματίζεται με το συναίσθημα του σήμερα και το αποδίδει λαμπρά μέσα απ το φακό του. Πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία σαν διαδικασία απεξάρτησης απ τα συμφέροντα των αρχόντων.

Είπε:

Ψάχνω για το συναίσθημα να το απεικονίσω.

Στην Πορτογαλία οι φοιτητές φοράνε κάπες και μπράβο τους!

Όσο ο κόσμος είναι πλούσιος δεν εκφράζεται.

Όλος ο δυτικός κόσμος είναι γκρι.

Όταν το κορμί περνάει καλά δεν παράγει τέχνη.

Είναι δυνατόν οι Σουηδοί με τρεις ώρες ήλιο να μοιάζουν με εμάς που έχουμε δεκατρείς!